Door Marieke Lips, geïnspireerd door een jongere in begeleiding bij haar als Kindbehartiger
Ik zie je staan,
Als ik met papa vertrek om met hem mee te gaan.
Je zwaait, je lacht, je wuift een handkus toe,
Ik zie het aan je, je bent moe.
Toch doe je het goed,
Je blijft liefdevol, zacht, begripvol…wat vraagt om kracht en moed.
Ik ben trots op dat jij mijn mama bent,
En dat jij en papa elkaar ooit anders hebben gekend.
Uit jullie ben ik geboren,
Dat stukje verbinding gaat nooit verloren.
Ik zie je staan,
Als ik naar mama vertrek, zwaaiend vanuit het raam.
Je lacht, je zwaait en blijft kijken,
Ook jij bent moe maar zal daar niet onder bezwijken.
Ik vind het knap hoe je het doet,
Ook jij doet het goed.
Ik ben trots op jou als mijn vader,
Ondanks het moeten opereren nu vanuit een schema en een kader.
Jullie zijn mijn ouders,
Wat ik jullie gun, is meer licht en minder last op jullie schouders.
Jullie zijn uit elkaar,
Dat maakte alles anders en raar.
Wanneer jullie mij zien gaan,
Mogen jullie beseffen dat het goed met mij gaat en dat dit komt door hoe jullie het hebben gedaan.
Dus laat maar los en ontspan,
Weet dat ik erop vertrouw dat ik altijd bij jullie allebei terecht kan.
Door Marieke Lips, geïnspireerd door een jongere in begeleiding bij haar als Kindbehartiger
