We twijfelden of we dit stuk wel moesten schrijven.
Niet omdat het niet belangrijk is, maar omdat het zo gevoelig ligt. En toch: juist daarom móeten we het soms durven benoemen.
Want wat als iemand die je kent, of misschien jijzelf, in een scheiding terechtkomt waarin de wanhoop zo groot wordt dat het gevaarlijk voelt? Wat als je merkt dat iemand het écht niet meer ziet zitten?
Af en toe hoor je een nieuwsbericht dat iedereen de adem beneemt. Een ouder die in een vlaag van wanhoop zijn of haar kinderen iets aandoet, of zichzelf. We willen daar heel duidelijk in zijn: dit is uitzonderlijk. Maar dat betekent niet dat het nooit gebeurt. En dat we niet mogen kijken naar wat eronder ligt.
💔 Als de scheiding uitmondt in uitzichtloosheid
Scheiden is een van de zwaarste dingen die een mens emotioneel kan meemaken.
Soms komt daar bovenop een situatie van vechtscheiding, waarin alles draait om macht, verdriet, verlies en ongelijkheid. Als er kinderen zijn, worden die soms – bewust of onbewust – ingezet als ‘middel’ in het conflict. En dan kan iets gevaarlijks ontstaan: een gevoel van totale controleverlies. Van geen uitweg meer zien en van radeloosheid.
Mensen in zo’n situatie zeggen soms dingen als:
“Ik kan het niet meer aan.”
“Ze nemen alles van me af.”
“Als ik de kinderen niet mag zien, dan hoeft het voor mij niet meer.”
“Liever dood dan dit.”
Het zijn alarmzinnen. Soms uitgesproken. Soms alleen gedacht. En het is belangrijk dat we die signalen leren herkennen en er iets mee durven doen.
🧠 Hoe raakt iemand zó verstrikt?
Onderzoek toont dat er meestal geen één reden is waarom iemand tot zo’n tragische daad komt. Het is een combinatie van factoren, zoals:
- Langdurige conflicten, vaak over de kinderen of financiële regelingen.
- Een gevoel van machteloosheid, vooral wanneer iemand geen zeggenschap meer ervaart over contact met zijn/haar kinderen.
- Psychische klachten, soms al aanwezig, soms door de scheiding uitgelokt of verergerd.
- Sociaal isolement, schaamte of het gevoel nergens meer terecht te kunnen.
- Het idee dat de kinderen beter af zijn bij hen, of bij niemand. (een heel verstoord, maar oprecht geloof dat het zo ‘beter’ zou zijn.)
Voor buitenstaanders lijkt dit ondenkbaar. Maar voor wie gevangen zit in wanhoop, kan de realiteit vervormen.
🚨 Wat kun je doen als je je zorgen maakt?
Het begint bij kijken en luisteren. Mensen die in zo’n gevaarlijke situatie zitten, laten vaak signalen zien. Niet altijd uitgesproken, maar wel voelbaar:
- Ze praten alsof alles verloren is.
- Ze voelen zich onzichtbaar, oneerlijk behandeld of totaal buiten spel gezet.
- Ze trekken zich terug, slapen slecht, verliezen interesse in het leven.
- Ze doen uitspraken die wijzen op wraak, verdwijnen of ‘het allemaal op te lossen’.
Als je dit herkent bij een vriend, ex-partner, buur of jezelf – twijfel dan niet.
Praat. Vraag. Luister. En verwijs zo snel mogelijk door naar hulp.
Bijvoorbeeld:
- In België kun je terecht bij het CAW (www.caw.be) of de huisarts.
- In Nederland kun je contact opnemen met 113 Zelfmoordpreventie (www.113.nl) of de huisarts.
Je hoeft het niet zelf op te lossen – maar je kunt wel het verschil maken.
💬 En voor wie dit leest en zich herkent:
Misschien voel jij je net zo. Misschien denk je dat niemand begrijpt hoe diep je verdriet is, hoe uitzichtloos het voelt, hoe zwaar de dagen wegen.
We willen je dit zeggen, van mens tot mens: je bent er nog. En dat betekent dat er nog ruimte is. Voor hulp. Voor rust. Voor herstel.
Wat nu voelt als het einde, kan later blijken het begin te zijn van iets nieuws. Maar je hoeft het niet alleen te dragen.
Zoek iemand. Bel. Praat. Desnoods met ons.
Je leven is het waard om te blijven.
Jij bent het waard.
🌱 Tot slot – een oproep aan iedereen in een scheiding
Scheiden doet pijn. Het kan oneerlijk voelen. Ongelijk en onveilig zelfs. Maar wat we vooral nodig hebben, is meer menselijkheid in de manier waarop we uit elkaar gaan.
Meer ruimte voor verdriet.
Meer bescherming van kinderen.
Meer besef dat de andere ouder niet je vijand hoeft te zijn.
En vooral: meer zorg voor mensen die het niet meer weten.
Want het zijn de kleine signalen van verbinding die het verschil maken tussen instorten… en overeind blijven.
Heb je behoefte aan een gesprek? Je bent altijd welkom in onze Facebook steun groep ‘Over leven na de scheiding‘.
Aarzel niet, iedereen is daar welkom. Ook jij!
Mies Magazine
