Ik ben gespecialiseerd familierechtadvocaat en scheidingsmediator. Ik ben ook bijzondere curator en word geregeld door de rechtbank als zodanig benoemd. Ik ben verloofde van mijn vriend en ex-vrouw van mijn ex-man. Ik ben een gescheiden mens. Daarnaast ben ik moeder en stiefmoeder van 5 kinderen. Dat noemt men dan ook ‘ervaringsdeskundige’. Poeh, best veel.
Toen ik nog niet al die laatste petten op had maar wel al jaren als advocaat werkzaam was, kon ik me wel eens irriteren aan die ‘miemelkont-cliënten’. Dat ze echt niet in staat waren om samen beslissingen te nemen over de inhoud van het ouderschapsplan, of dat tijdens een overdracht van de kinderen er toch een discussie was ontstaan terwijl afgesproken was dat ze allebei dit niet zouden laten gebeuren, bla bla bla. Pfff, kom op jongens, dat ouderschapsplan, dat is voor een groot gedeelte niet juridisch, ga samen zitten en maak het in orde. Cliënten belden me soms bijna dagelijks met allerlei vragen en nog meer vragen waarvan mijn ogen automatisch gingen rollen. Soms duurt het maanden voor het plan half-af op mijn bureau ligt of moet alsnog de rechter ergens een klap op geven. Bij voorkeur op de kop van die miemelkont, dacht ik dan.
Tijdens en ook na mijn echtscheiding, bemerkte ik dat deze miemelkonten vaak helemaal niet aan het miemelen zijn! Soms kan iets niet, lukt het gewoon niet. Je ratio wil wel zakelijk zijn en afspraken maken en door met het proces, maar dat gevoel verprutst of vertraagt de boel. En dat is 1 van de dingen die ik nu begrijp. Het spijt me dat ik me soms irriteerde. Tijd is een groot goed. Tijd heelt bijna alle wonden. Tijd maakt dat je kan accepteren dat het leven niet altijd loopt zoals je had gepland. En tijd maakt ook dat je niet altijd op hetzelfde moment als de ander in staat bent om afspraken te maken. Natuurlijk kun je het lekker laten doorduwen, door je ex of door je advocaat en desnoods door de rechter. Maar daar zul je altijd minder vrede mee hebben; je minder gehoord voelen. Het komt bijna nooit voor dat beide partijen op hetzelfde moment een punt achter hun huwelijk willen zetten. De 1 loopt gewoonweg mijlenver voor op de ander. Lamgeslagen van pijn en verwarring probeert de verlatene er achter te komen wat er in godsnaam is gebeurd en hoe het tij nog gekeerd kan worden. We nemen dan met elkaar de zogenaamde rouw-curve door en de acceptatiefase voelt voor de verlatene nog miljard lichtjaren ver weg. Want die rouwcurve komt wel binnen en blijft ook hangen. Kijk en ga maar na voor jezelf.
Als je wel, nog ondergedompeld in een poel van verwarring, boosheid en verdriet, afspraken hebt gemaakt, kan blijken dat die nadien niet werken, of eigenlijk niet zijn zoals je wilt. Het proces kun je dan nog eens fijntjes overdoen en de zorgregeling openbreken. Het ouderschapsplan is een flexibel document en kan steeds worden aangepast aan een veranderde situatie. Want kinderen worden ouder en hebben dan misschien eigen wensen, ex-en gaan door met hun leven, vinden een nieuwe liefde en verhuizen wellicht, inkomens veranderen, nemen af- of toe. Kortom, genoeg te bedenken waardoor je weer in gesprek zult moeten met je ex. Let wel op, afspraken vastgelegd in een convenant kunnen niet zomaar doorbroken worden, met name als het gaat om de afwikkeling van je huwelijksgemeenschap of huwelijkse voorwaarden.
Dus neem soms je tijd als je nog niet bent ‘geland’ in je nieuwe werkelijkheid.
