Dit gaat over een meisje van 15
Al zullen velen zeggen “ik vind haar er ouder uitzien”.
Mensen vragen vaak hoe het met haar gaat,
Dan zegt ze “het gaat goed, maar ik kom bijna te laat”.
De mensen geloven het meteen,
Want zij onderhoudt zichzelf van top tot teen.
Zij haalt goede cijfers op school en is de twee na beste van de klas,
Niemand vraagt op haar school hoe haar weekend was.
Iedereen gaat ervanuit dat zij in het weekend alleen maar leert,
Door dit voor haar in te vullen blijft ze door vragen ongedeerd.
Bij haar thuis vindt ze het helemaal niet leuk meer,
“Mama en papa willen scheiden dat doet zo’n zeer”.
Ze hoort dat ze veel ruzie hebben en schreeuwen,
Tijdens de ruzie veranderen seconden in eeuwen.
Dan zit ze te denken dat het haar schuld is dat ze elkaar gaan verlaten,
Ze had de hond voor de zoveelste keer vergeten uit te laten,
Ze durft hier niet over met haar ouders over te praten.
Zij schaamt zich hier zo erg voor,
Ze is ook bang dat ze hier iemand mee stoort.
Mama en papa weten dat ze de hond niet uitgelaten heeft,
Voor haar idee komt de ruzie door haar, ze voelt zich zo schuldig dat ze beeft.
Als ik tegen mensen zeg dat ik bijna te laat kom,
Komt omdat ik niet wil zeggen dat het slecht gaat, dat vind ik stom.
Daarom laat ik niks aan anderen merken hoe het thuis gaat,
Daarom loop ik heel verzorgd over straat.
Gevoelens, schuld en schaamte
Wat voor kan komen, is dat kinderen de schuld bij zichzelf leggen wanneer de ouders gaan scheiden. Het is begrijpelijk, want “papa en mama horen voor altijd bij elkaar te zijn voor mij”. Hierom is het belangrijk dat alles wat voor kinderen belangrijk is uit te spreken en hier eerlijk over te blijven.
Schuldgevoel kan heel erg aan een mens knagen. Het brengt ook schaamte met zich mee. Soms is dit niet te zien aan de buitenkant van een kind, vaak zijn we het gewend dat als iemand ergens meezit dit duidelijk te zien is. Te zien door emoties, verlaagde prestaties, minder enthousiasme enz… Soms zijn deze signalen er niet en kan er nog iets spelen bij een kind dat het kind als naar/negatief ervaart. Dit kan zijn, omdat hetgeen er gebeurt niet binnenkomt bij een kind of dat het kind dit niet aan de buitenwereld wil vertellen/laten merken. Vraag daarom ook hoe je kinderen zich werkelijk voelen. Niet in de zin van “hoe gaat het?” maar “hoe voel je je?” en “wat vind jij ervan?”.
