Ik wist niet dat mannen in hun “midlifecrisis” nog steeds van spelletjes hielden…
Elk kind had vroeger in mijn tijd wel een bestuurbaar autootje met afstandsbediening, waar de vaders vaker mee speelden dan de kinderen zelf. Toen zij nog jong vermaakten zij zich nog met een bal, maar de kinderen van tegenwoordig hebben quasi allemaal een iPad of iPhone met digitale computer spelletjes. Onze papa is nooit echt een spelletjes-man geweest. Monopoly duurt te lang, tegen zijn verlies kon hij nooit op en met barbies spelen is voor meisjes dat doet mama maar zei hij dan.
Nu hij de 50+ bereikt heeft, al enkele jaren een nieuwe vrouw heeft, zie ik hem (mijn papa) in zijn “midlifecrisis” belanden. Hij wil zich weer jong voelen, speelt nu zelf het automatisch bestuurbaar autootje en zijn ‘nieuwe’ vrouw bezit de afstandsbediening.
Waarschijnlijk zit ze nu lachend met haar handen voor haar mond een nieuwe route uit te stippelen voor morgen..
Wat doet ze morgen, overmorgen, volgende week… En wat doen ze samen?! Morgen nog eens een lunch met vriendinnen, één knip met de afstandsbediening en haar man (oftewel mijn vader) kan geen nee zeggen en geeft de bankkaart mee. Schat zullen we dit weekend nog eens een weekendje weg gaan met ons tweetjes lekker eten en drinken, in zo’n romantisch dorpje… Even benzine bijtanken en naar de bank en dat is ook geregeld.
Het is een soort van machtspel waarvan enkelen het licht gezien hebben. Waarbij ik iedere dag de batterij uit dat autootje wil halen (papa’s hersenens met name eventjes wakker schudden) of ik kan ook gewoon de afstandsbediening verpletteren (maar letterlijk kan ik niet op mijn stiefmama gaan springen). Voor de rest is ze aardig hoor, daar niet van… Althans ze doet haar best, ik mag niet klagen. Maar ik weet dat ze het niet meent, best jammer wel. Ze staat bij papa op nummer één, zo voelt het dan…
Ik heb de machtstrijd verloren, probeer na negen jaar nog altijd te winnen maar ik heb het opgegeven. Ik hoop lieve papa dat je haar gewoon echt graag ziet, en ik enkel die verbeelding heb van dat automatische bestuurbare autootje en dat jij wel écht verliefd bent, haar graag ziet en gelukkig bent.
Wanneer je toch zou door hebben dat er het één en ander fout loopt, hoop ik dat je je eigen afstandsbediening snel weer vindt om je eigen route te kunnen bepalen.
Hiernaast hoop ik ook oprecht dat je er zelf nooit zult moeten achterkomen dat je een oplaadbare auto bent, als dit toch ooit zou uit komen….
Zolang hier niks van waar is of wanneer er geen duidelijkheid op tafel komt, ben ik heel blij dat ik je wel elke dag gelukkig zie! Dat meen ik oprecht! Ik hou van jou papa en ik hoop dat jij van haar houdt en dat zij je ook ‘écht’ graag ziet!
Ps. Ik weet dat jij niet tegen verliezen kan, weet dat ik dat ook niet kan!
