Ik weet het nog precies, mijn trouwdag. Ik was zo jong, zo naïef. Ik wilde de perfecte echtgenote worden en moest ik daar een paar van mijn idealen en dromen voor opgeven, so be it.
Als ik er nu bij stil sta heb ik in die periode weer zoveel over me laten heen lopen. Eerst was er het aanzoek, waarvan ik eerst niet doorhad dat het een aanzoek was. Kraslootjes en een kaart met “wil je …..” was nu niet echt hoe ik me dit had voorgesteld. De eerste teleurstelling was dus al een feit. Maar je hoort toch blij en gelukkig te zijn, dus ik lachte mijn ongenoegen weg en wachtte ongeduldig op een mooie ring om te pronken bij mijn vriendinnen en aan iedereen te laten zien dat ik the bride to be was. Zoals heel veel dingen die mijn ex me beloofde tijdens ons huwelijk, bleef ook een verlovingsring uit. En ik, ik legde me er weer bij neer.
En dan beginnen de voorbereidingen voor de dag, die de mooiste van je leven moet worden. De jurk, ik wist wat ik wilde, ik wist wat hij wilde. En ja, natuurlijk, ik wilde hem toch gelukkig maken. Dus het werd een echte prinsessenjurk met hoog disneygehalte, mooi hoor, maar als ik nu foto’s zie van die dag denk ik echt waar is Lisa ???
Ons wettelijk huwelijk werd enkele maanden voor de echte feestdag voltrokken, ik droeg die dag enkel zwart, onbewust hoor, maar als ik er nu aan terug denk, vind ik het toch vreemd dat ik zwart droeg, ik ging net naar een begrafenis. Op onze trouwdag had het de avond ervoor gesneeuwd, mooi voor de foto’s maar als je het poëtisch bekijkt, heeft zo’n mooi laagje perfecte sneeuw altijd alle leugens bedekt in onze huwelijksjaren.
Het leek een droom waar ik in beland was, alleen werd het uiteindelijk een nachtmerrie.
Zo’n trouwfeest gaat echt aan je voorbij. Ik had kramp in mijn kaken van constant te lachen en met iedereen te praten. Het perfecte bruidje spelen voor de honderd gasten. Een klein intiem feestje voor echt vrienden stond niet op de planning. Het leek een droom waar ik in beland was, alleen werd het uiteindelijk een nachtmerrie. De huwelijksreis was echt de kers op de taart ! Vier dagen Euro Disney, dat wil je toch echt niet als honeymoon!! Het was zelfs geen echte huwelijksreis, het was een huwelijkskado van mijn toenmalige werkgever. Gelukkig hadden we dat dan toch, anders waren het vier dagen Blankenberge geworden, denk ik !
Ach, ik was echt zo overtuigd dat ik de perfecte man had en we zo goed bij elkaar paste en de mooiste en liefste kindjes zouden krijgen ( dat laatste is natuurlijk wel heel juist), maar je groeit en evolueert in je leven. De bedoeling is dat je samen groeit , en elkaar helpt om te groeien. En wij groeiden, allebei, zeker weten, maar niet met elkaar maar uit elkaar. En dan kom je tot de ontdekking dat je je huwelijksbeloften, die je zo oprecht hebt uitgesproken, niet meer kan waar maken. Zorgen voor elkaar, in goede en kwade dagen. Ik heb het gedaan, echt 15 jaar lang. Maar toen kwam bij mij het besef dat we allebei deze belofte hadden gemaakt en ik wilde dat er ook voor mij gezorgd werd.
En wij groeiden, allebei, zeker weten, maar niet met elkaar maar uit elkaar.
En toen dacht ik, nu is het tijd dat ik terug voor mezelf ga zorgen! En na 15 huwelijksjaren vernieuwde ik mijn belofte. Aan mezelf !! Dat ik altijd goed voor mezelf zou zorgen in goede en kwade dagen. Ik heb mezelf terug gevonden en ben (en blijf ) nu trouw aan mezelf en wat ik wil.
En trouwen? Ja, met de liefde van mijn leven durf ik die stap zeker nog eens te zetten. Maar alleen met een heel romantisch aanzoek én een verlovingsring!
Lisaxxx
