Marieke Lips

Marieke Lips heeft rechten gestuurd aan de Universiteit van Amsterdam. Zij is zich daarbij gaan richten op een minor jeugdrecht. Dit zodat zij naast het juridisch kader rondom kinderen ook kunde op kon doen op het gebied van de ontwikkeling en hechting van kinderen. Vanuit haar studie en aanvullende opleidingen en trainingen is Marieke zich gaan inzetten voor kinderen, hun positie en hun rechten.Marieke is verder bedenker van het functieprofiel Kindbehartiger. De rechtspositie van kinderen en sociaal-emotionele vraagstukken komen binnen deze rol samen. Marieke heeft de rol van de Kindbehartiger met andere professionals de afgelopen jaren verder doorontwikkeld en vervult de rol van de Kindbehartiger ook via haar eigen praktijk KidsInbetween. Marieke is naast Kindbehartiger ook gespecialiseerd in systemisch werk, opgeleid tot bijzondere curator in Jeugdzaken en zelfstandig docent. Verder is zij betrokken geweest bij projecten rondom de positie van kinderen in een scheidingssituatie, heeft zij ervaring in het voeren van politieke lobby, verzorgt zij lezingen en trainingen en schrijft columns. Daarnaast heeft zij het boek ‘Bekrast‘ uitgebracht over de impact van een vechtscheiding op een kind en de zoektocht om het verleden los te laten. Ook heeft zij het kinderboekje ‘de kleine kolibrie laat zijn hart spreken’ geschreven en de gesprekskaarten recht uit mijn hart ontwikkeld. Marieke werkt samen met partijen aan initiatieven ten behoeve van kinderen in een scheidingssituatie en het ouderschap tijdens en na de scheiding. Tenslotte zet zij zich in om vraagstukken binnen de jeugdsector op te lossen in het belang van de stem van kinderen in een scheidingssituatie. Dit onder het motto ‘inspireren, verbinden, versterken‘ alsmede het feit dat de stem van het kind de sleutel is naar de onbezorgde toekomst van het kind.​

1 Comment

  1. Henk Kok
    2 september 2018 @ 15:59

    Ouders zijn, meer dan wat ook, de bakens en gidsen voor de kinderen.
    Om de belangen van de kinderen te dienen zullen alle geledingen van de hulpverleningsketen moeten leren inzien dat zij, om de belangen van de kinderen optimaal te kunnen dienen, eerst de belangen van de ouders moeten dienen.
    Eerst als beide ouders de belangen van hun kind(eren) leren prevaleren boven andere belangen heeft het zin om kind(eren) te ‘repareren’.