Vaak een netelig probleem waarop niet zomaar een eenduidig antwoord is te geven.
Immers, een verhuizing van één ouder hoeft niet per sé nadelig of schadelijk te zijn voor de kinderen, maar kan wel lastige gevolgen hebben voor de niet verhuisde ouder, de schoolkeuze, de extra verplaatsingen en kan een impact hebben op de verblijfsregeling.
Ja, ik mag verhuizen
Ja, je mag verhuizen, maar er dient rekening gehouden met wat de ouders in de echtscheidingsregeling of ouderschapsovereenkomst zijn overeengekomen. Zo kan het bvb zijn dat in de regeling is bedongen dat de overeenkomst kan wijzigen nadat een ouder verhuist buiten een straal van 20 km van de school van het kind en redelijkerwijs kan aangenomen worden dat de verplaatsing naar de school niet te belastend is voor het kind.
Immers gelet de verkeersdrukte zijn heden ten dage niet zozeer de km bepalend maar wel de tijd die het vergt om die km af te leggen.
Het mag ook als de ouders het samen eens zijn over de voorgenomen verhuis. Best is om dit akkoord op schrift te stellen, om later niet tot verrassingen komen te staan.
Neen, ik mag niet verhuizen
Het klinkt nogal bot maar zo is het niet bedoeld. Je kan altijd verhuizen maar wat zijn de gevolgen van een eenzijdig besliste verhuis. Het komt voor dat ouders terug naar hun roots gaan.
Zo was er een koppel dat in Kalmthout woonde. Korte tijd na de echtscheiding besliste de vrouw op stel en sprong en zonder enig overleg om terug naar het haar vertrouwde Limburg te trekken, dus zonder ruggenspraak met haar man en dus ook zonder diens instemming. De beslissing van de vrouw had grote gevolgen voor de extra km en verplaatsingstijd, waardoor de gelijkmatig verdeelde huisvesting zo goed als onmogelijk was.
Tijdens een bemiddeling was de vrouw niet bereid tot enigerlei toegeving waardoor de man niet anders kon dan zich tot de rechter te wenden. De beslissing van de rechter was ingrijpend. Deze beschouwde de onverwachte onaangemelde verhuis, het meenemen van het kind 115 km verder dan de woonplaats Kalmthout, als een ‘kindontvoering’. De verblijfsregeling werd herzien waardoor de vrouw het kind één weekend op twee bij haar had. De man was op zich hiervoor geen vragende partij want de beslissing van de rechter had ook voor hem als vader grote gevolgen.
Verhuizen? Argumenten pro en contra
Wanneer is een verhuis gerechtvaardigd? Elk heeft toch het recht om zijn/haar leven na de scheiding in te richten zoals deze het zelf wil. Geen enkel bezwaar als er geen kinderen zijn; maar dus wel een totaal andere case als er wel kinderen zijn.
Wat soms een moeilijk thema is: de werkgever van één van de ouders beslist om de vestigingsplaats en dus de plaats van tewerkstelling te wijzigen. Mag je dan redelijkerwijs verwachten dat die ouder dan maar ander werk moet zoeken? Of is er dan de redelijkheid om samen te kijken naar de impact om dan samen te streven naar een andere verblijfsregeling, kijkend ook naar het belang van de kinderen.
Ook niet simpel te beoordelen: één van de ouders heeft maar sinds korte tijd een nieuwe relatie en beslist om 50 km verder te gaan wonen. Als dit niet bespreekbaar is met bvb compenserende maatregelen dan zou de rechter kunnen oordelen dat de verhuis niet doordacht is gelet de prille nieuwe relatie.
Als de zorgverdeling wegvalt, als het ondersteunende sociale netwerk van vader of moeder wegvalt (bvb opvang door grootouders) dan kan dat wel opgevuld geraken met externe hulp, maar dat heeft een kostenplaatje bijkomend aan een verhoogde reiskost van het halen en brengen van de kinderen.
Kinderen zijn flexibel, maar wat als hun sociale netwerk wegvalt? Bvb een andere school, hun sport- en vrijetijdsbesteding valt weg, het vlot contact met vrienden en vriendinnen weg, plots veel langere verplaatsingstijd met openbaar vervoer naar de school. In welke mate hou je als ouder daarmee rekening? Bespreek je dit met de kinderen? Wat als de meningen van de kinderen tegengesteld zijn?
Tijdens een bemiddeling zei een ouder: “Dat de kinderen een hypotheek vormden voor het nieuwe geluk en het verder leven…”
Verhuizen: hoe beslissen?
Een gescheiden partner kan een ex-partner niet aan een welbepaalde woonplaats kluisteren. Maar er dient wel rekening gehouden met een reeks van elementen die een invloed hebben op de kwaliteit van het leven van de kinderen, de verblijfsregeling, het kostenplaatje, de fiscaliteit.
Slechts enkele overwegingen die kunnen helpen om middels een bemiddeling tot positief resultaat te komen:
- Zijn ex-partners bereid om samen tot een evaluatie van de geplande verhuis te komen?
- Is er een noodzaak om te verhuizen?
- Zijn de ouders bereid om samen een nieuwe overeenkomst te maken, eventueel met compensaties met extra vakantiedagen als de verblijfsregeling tijdens de schoolperiodes ongelijk is geworden?
- Hoe zien ze hun ouderschap na de verhuis?
- Welke bezwaren dienen besproken, en welke creatieve oplossingen zijn mogelijk?
- Welke toegift kan er zijn op het vlak van onderhoudsbijdragen?
- Gaat het om een tijdelijke of definitieve verhuis?
- Welke houding nemen de kinderen aan?
En natuurlijk: laat jullie begeleiden door een ervaren bemiddelaar bij de opstelling van de nieuwe overeenkomst, laat de overeenkomst ook opnieuw bekrachtigen voor de rechtbank. Dat kan ook van belang zijn voor de fiscus als de nieuwe verblijfsregeling ook gevolgen heeft voor de onderhoudsbijdragen die dienen betaald.
Een artikel van ouders die een creatieve oplossing vonden voor de schoolkeuze.
Kijken naar de belangen van een kind en zichzelf hierbij niet verliezen.
Geen strijd, maar samen tot een vergelijk komen.
LET OP: DIT ARTIKEL IS VAN TOEPASSING OP BELGISCHE WETGEVING EN KAN VERSCHILLEN MET NEDERLANDSE REGELGEVING.
