Ze schijnen niet te bestaan: engelen. Maar van eentje weet ik zeker dat ze er is.
Zij ving me op tijdens al die momenten dat ik weer eens huilend of stampvoetend bij haar aanklopte en me radeloos afvroeg of ik “nog wel bij die man moest blijven”.
Zij was uiteindelijk de eerste die midden in de nacht een app van mij ontving: ik heb mijn beslissing genomen, ik ga weg…
Zij was er die eerste avond dat ik de sleutel van mijn nieuwe huis had gekregen en me huilend afvroeg hoe ik dit in vredesnaam moest gaan doen.
Zij was het die die avond een fles champagne en haar laptop opende: We gaan dit stap voor stap doen, ik heb al een schema gemaakt van wat we allemaal moeten gaan regelen.
Zij was het die mijn huis veranderde in een thuis.
Zij was het die met me huilde, huilde en nog eens huilde. Tranen van verdriet, vreugde en wanhoop.
Zij was het die desnoods ongevraagd met de sleutel binnenkwam als ik weer eens “in my worst hour” niemand wilde zien, omdat ook ik ervan overtuigd was dat je zelfs je beste vriendinnen maar beter niet onder ogen kunt komen als je het uit wil schreeuwen van wanhoop.
Zij was het die zo vaak zei: “kom op, trek een jurk aan en doe wat lippenstift op, we gaan wat leuks doen”.
Zij was het die “code oranje” bedacht. Een app met “code oranje” was maandenlang voor haar voldoende om meteen alles uit haar handen te laten vallen en naar me toe te komen, omdat ze wist dat de rapen dan echt gaar waren.
Zij was het die haar gsm ook ’s nachts naast haar bed had liggen, voor het geval ik zou bellen of appen.
Zij was het die voor me kookte als ik holde en vloog tussen werk, gezin, verbouwing en opleiding (en daarbij soms letterlijk op mijn bek ging).
Zij was het die mij leerde: kijk op You Tube en je kunt het zelf.
Zij was het die mij adviseerde: leer om elke dag een feestje met jezelf te vieren.
Zij was het die die eerste eenzame kerst zonder kinderen, in pyama op de bank en met een bord op schoot foute kerstfilms met me kwam kijken.
Zij leerde me te vertrouwen, vertrouwen in mezelf en de tijd die wonden heelt.
Lieve M. Waar was ik zonder jou geweest?
