Partneralimentatie, de looptijd- en hoogte van partneralimentatie en het nieuwe wetsvoorstel inzake aanpassing partneralimentatie is op mijn website het meest bezochte onderwerp.
Partneralimentatie is voor veel mensen een blok aan het been; dan ga je uit elkaar en ‘moet’ je nog 12 jaar betalen. Dit kan als oneerlijk worden ervaren zeker indien degene die tot betalen zal overgaan niet wil scheiden.
Niet verplicht
Dat de alimentatieplicht 12 jaar is, is nergens vastgesteld. Artikel 1:157 BW geeft aan dat de rechter de mogelijkheid heeft een alimentatie toe te kennen voor een duur van 12 jaar indien de echtgenoot niet voldoende inkomsten heeft of kan verwerven. In de wet is ook opgenomen dat de verdiencapaciteit van invloed kan zijn op de toekenning van partneralimentatie. Op dit gebied is de inhoud van het wetsvoorstel niet nieuw.
Daarbij is opgenomen dat de alimentatie is gemaximeerd tot 12 jaar. Hier zijn natuurlijk uitzonderingen op te benoemen. Nergens staat dat de alimentatie een duur van 12 jaar heeft en verplicht is! Daarbij is artikel 1:158 BW opgenomen dat echtgenoten bij overeenkomst samen kunnen bepalen of en zo ja welk bedrag aan alimentatie wordt betaald. In mediation komt dit vaak voor.
Tijden veranderen
Uitspraken van rechters zie ik veranderen. Er wordt steeds vaker gekeken naar de verdiencapaciteit en de inzet tot het benutten van deze verdiencapaciteit van de alimentatiegerechtigde[1].
De mogelijkheid voor het verrichten van betaald werk en inspanningen van degene die de alimentatie ontvangt wordt steeds vaker betrokken bij uitspraken. Dit is ook een onderdeel in het nieuwe wetsvoorstel. Daarbij komt ook een nieuw criterium; wat was de verdiencapaciteit voor het aangaan van het huwelijk/welk inkomen had iemand toen hij/zij nog niet was getrouwd?
In het wetsvoorstel wordt niet langer de welstand tijdens het huwelijk aangenomen voor het bepalen van de behoefte (hoogte) aan alimentatie. De levenstandaard en het opleidingsniveau vóór het aangaan van het huwelijk is dan bepalend. Voor degene die van een minimum loon rondkomt en vervolgens een partner huwt met een hoog inkomen zal bij de scheiding een lagere alimentatie toegewezen krijgen dan bij de huidige wet. Indien er kinderen aanwezig zijn, waarvoor de zorg nodig is, is in het wetsvoorstel rekening gehouden. De zorg voor de kinderen blijft belangrijk.
Onderling overleg
Alimentatie wordt vaak in onderling overleg bepaald, ik zie dat ook in mijn mediationpraktijk. Partijen zijn dan in overleg met elkaar. Onzekerheid is er altijd; hoe kom ik rond na de scheiding zodra wij niet langer samenwonen? Ik geef partijen dan graag goed inzicht in de nieuwe financiële situatie zodat het overzicht ontstaat. Meestal komt dit goed. Er zijn zoveel oplossingen waar ieder van de partijen goed kan leven. In mijn praktijk zie ik alternatieven waarbij de eerste drie jaar een hoger bedrag wordt betaald zodat een opleiding kan worden gevolgd en betaald. De hoogte van de partneralimentatie wordt dan afgebouwd. Iemand die lang uit het arbeidsproces is kan zich inwerken op de arbeidsmarkt en er bestaan ook betere kansen op een beter betaalde functie.
Goede communicatie
Het is belangrijk in gesprek met elkaar te blijven en naar elkaar te blijven luisteren; dan krijg je oplossingen waar een ieder zich makkelijker in kan vinden. Een procedure bij de Rechtbank wordt vaak (onnodig) hard dan de oorspronkelijke wens van partijen. Er zijn ook voldoende advocaten die wel in overleg tot oplossingen wensen te komen, helaas zijn er ook voldoende die de strijd wel willen aangaan en het beste voor hun cliënt willen. Maar is strijd het beste?
In onderling overleg, indien nodig met een mediator, kan een mooie oplossing zijn.
[1] zie o.a. Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch 22-01-2015, ECLI:NL:GHSHE:2015:161, Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch 15-01-2015, ECLI:NL:GHSHE:2015:75 Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden 21-05-2015, ECLI:NL:GHARL:2015:3655
IN SAMENWERKING MET VAN DOORN MEDIATION & FINANCIAL PLANNING
16 maart 2016 @ 10:06
Ik vind dat er zeker bij een lang huwelijk zo lang alimentatie moet worden betaald als dat er huwelijksjaren zijn.
Vrouwen die vroeger rouwden konden of mochten niet blijven werken. Er waren toen ook geen goede voorzieningen zoals creches en naschoolse opvang. Een even lange duur alimentatie betalen als het huwelijk heeft geduurd is een hele eerlijke optie volgens mij.
Vrouwen kregen vroeger ook niet de gelegenheid om naast hun vaak grote gezin te studeren of te werken. Mennen ontspringen zo de dans en gaan dan vrijuit met een hoog salaris terwijl de vrouw, indien ze niet langer alimentair krijgt, bekaaid achter blijft. Dit is oneerlijk.
Ik hoop dar daar een mouw aan gepast wordt en dat die oneerlijkheid opgelost wordt.
17 maart 2016 @ 20:11
Ook in Nederland is er een tijd geweest dat je als vrouw werd ontslagen zodra je gehuwd was. In deze tijd was de partneralimentatie in Nederland niet beperkt tot een maximum van 12 jaar.
De maatschappij is veranderd, tegenwoordig hebben steeds meer vrouwen een betaalde functie. Ook in het nieuwe wetsvoorstel wordt rekening gehouden met een lange huwelijkse periode. Dat zijn de uitzonderingen waar ook over wordt gesproken. Aan deze situaties wordt zeker gedacht!
16 maart 2016 @ 14:19
De WW duurt tegenwoordig maximaal 2 jaar. Daarna dien je je eigen kost te verdienen. Ik zie niet in waarom partneralimentatie dan 12 jaar zou moeten zijn. Dat is echt niet van deze tijd. Ik hoop dat het wetsvoorstel snel wet mag worden!
17 maart 2016 @ 20:14
Dat de huidige wetgeving, niet voor iedereen, niet van deze tijd is, is ook de reden van het wetsvoorstel. Dat het snel wordt doorgevoerd geloof ik niet. Het heeft geen prioriteit om dit wetsvoorstel te behandelen lijkt het wel.
Ook nu, op basis van de huidige wetgeving, wordt rekening gehouden met de mogelijkheden van beide partijen om een inkomen te verwerven. Het belang van de kinderen en de opvang van, jonge, kinderen kan daarbij wel een rol spelen. Zo ook in de nieuwe wetgeving. De huidige Rechtspraak laat diverse uitzonderingen zien. In mijn praktijk als mediator zie ik steeds meer afwijkingen in de alimentatieduur. Het komt bijna niet voor dat een duur van 12 jaar wordt afgesproken.
16 maart 2016 @ 23:57
Het artikel handelt over de situatie in NL. Daarom graag deze verwijzing naar twee artikels die de Belgische wetgeving betreffen. De verwijzingen zijn gelinkt naar de website van erkend bemiddelaar Eric De Corte en betreffen navolgende links:
http://ericdecorte.be/blog/moet-ik-mijn-ex-onderhoudsgeld-betalen-zo-ja-hoeveel
http://ericdecorte.be/blog/win-life-hoe-bedrag-aan-onderhoudsgeld-voor-de-partner-bepalen
De wetgeving in België verschilt namelijk danig van deze in NL en omgekeerd.
Nog meer informatie over onderhoudsuitkeringen kan je vinden via deze link: http://ericdecorte.be/tags/onderhoudsuitkering
17 maart 2016 @ 20:18
Dank voor de aanvulling, dit artikel is inderdaad op de Nederlandse wetgeving en Nederlandse markt geschreven. Leuk om te zien hoe het in Belgie is geregeld. Ook in Belgie gaat het om behoefte en mogelijkheid tot betalen van een bijdragen in de kosten levensonderhoud.