Piet en Esther kwamen bij me. Ze waren nu een klein jaar uit elkaar, en vormden volgens hen een goed co-ouderschap.
Toch was hun zoon, Mees (13 jaar) de laatste tijd wat op zichzelf. Eerst af en toe, en erna – verder waren er woede uitvallen. Zowel bij vader als moeder.
Deze ouders wisten het niet meer, maar wilden wel hun zoon helpen. Wat speelt er in het hoofd van hun kind, waar zit hij mee, en wat konden zij als ouders hier aan doen.
Mees was timide, maar tijdens de gesprekken met de Kindbehartiger, liet hij stap voor stap wat dingen los. Door de diverse aanpakken – verbaal en non verbaal – kwamen dingen naar voren. Hij hield van schrijven, soms liedjes, soms gedichtjes. En toen kwam dit eruit. Perfectionistisch als hij was, wilde hij er samen aan sleutelen, maar de basis lag er.
Een basis voor een gesprek, met hem en met zijn ouders. Een gesprek over taken, verantwoordelijkheden, psycho educatie, mogelijkheden en onmogelijkheden. Veel werd Mees duidelijk, en hopelijk blijft hij zijn schrijftalenten inzetten voor zijn betere wereld.
Hieronder met zijn medeweten en goedkeuring zijn gesleutelde tekst
Verdomme
Waarom
Waarom ik?
Ik heb toch niets verkeerds gedaan
Toen ze ruzie hadden hield ik me stil
Zei ik niets
Ging meer studeren
Betere cijfers halen
Me beter gedragen
Lief zijn
Opruimen
Thee brengen
Eten maken
En dan dit
Waarom?
Waarop lappen jullie me dit
Waarom nu?
Wat heb ik verkeerd gedaan?
Die ruzies kwamen toch door mij?
Ik deed het fout
En nu toch
Nu gaan jullie uit elkaar
Wat kan ik doen
Doen om het goed te maken
Op te lossen
Jullie samen te brengen
Want dat is mijn taak
Mijn taak
Mijn wens
Alleen dan kan ik verder
Alleen dan wil ik verder
Samen
Dat doen jullie nu toch
Overleggen over mij
Overleggen zonder mij
Dat lukt
Waarom dan niet samen verder
Samen
Dat doen jullie toch voor mij?
Samen en niet alleen.
De namen in deze blog zijn aangepast om de privacy te waarborgen.
