Het ouderschap telt welgeteld één taak.
Kinderen grootbrengen tot autonome mensen die klaargestoomd zijn voor het volwassen leven. Dat lijkt simpel maar is het niet.
Om deze taak goed te volbrengen zijn er vijf basisvoorwaarden: liefde, veiligheid, zorg, betrokkenheid en loslaten. De laatste is het moeilijkst voor ouders en al helemaal voor de gescheiden ouder. Zo blijkt keer op keer uit de praktijk.
Kinderen zijn geen kwestie van hebben of houden, maar van zijn en blijven. Zodra een kind geboren wordt, begint het proces van loslaten. Ze zijn er wel, maar je bezit ze niet.
Bij een echtscheiding gaat het juist daar faliekant mis. Want het gebakkelei blijkt vooral te gaan over het hebben en houden van de kinderen. Waardoor het belang van het kind op de tocht komt te staan. Want leuk of niet; ze verdienen het om op nummer één te staan zonder als bezit te worden geclaimd (zie ouderschap). Houd ze dus niet vast maar geef ze de ruimte om te kunnen zijn wie ze zijn. Met moeder, met vader, met vriendjes en met zichzelf.
Wanneer je kiest voor het ouderschap, kies je in feite voor een nederige en gevende rol. Jouw verlangens worden ondergeschikt zodra het belang van het kind om iets anders vraagt. Bij een scheiding wordt er op dat ‘gevend vermogen’ van ouders een nog crucialer beroep gedaan. Terwijl je ondertussen worstelt met je eigen sores.
De vraag is dus: hoe dien ik het belang van de kinderen terwijl ik met mezelf vecht om een nieuw leven op te bouwen? Hoe geef ik mijn grenzen aan terwijl ik me hartstikke schuldig voel? Hoe toon ik betrokkenheid bij mijn kinderen terwijl ik weinig of onregelmatig contact met ze heb? Hoe leer ik mezelf om mijn kinderen te ‘delen’ met mijn ex-partner?
Stelling
Ouderschap is de kunst van het geven, zonder al te veel terug te verwachten. Kinderen heb je niet, ze zijn er. En ze zijn alleen bezit van zichzelf.
Conclusie
In geval van scheiding moeten beide ouders vele tandjes bij zetten.
Onderlinge vechtpartijen over het hebben en houden van de kinderen schaden per definitie het belang van het kind. Ouders zouden zich dat beter moeten realiseren. De gevende rol staat te allen tijde voorop hoe lastig dat soms ook is. Vooral wanneer je worstelt met je eigen gescheiden leven en je ex-partner.
Kinderen opeisen, vasthouden of erger weghouden bij de ander ondermijnt je eigen keuze voor het ouderschap.
