Schuiladres Mama

Vaders in echtscheiding lijden onder van alles maar onderbewust ook onder een diepe verering van het moederschap.

Dit brengt een soort natuurlijke verwondering voor het moederschap met zich mee.

Maakt dit vaders per definitie onderschikt aan de vrouw in hun ouderlijke rol? Neen.
Hoewel puur dierlijk gezien dit mannelijke gevoel te begrijpen is brengt het evolutionair de ontwikkeling van hun kinderen in het nauw (als vaders niet wakker zijn).
Het ouderschap en de respectievelijke m/v rolverdeling wordt bij een echtscheiding onmiddellijk op scherp gezet.
Met moeders die zich meteen de voornaamste ouderrol toe eigenen.
Onder het aloude motto; je was er toen niet, je was er sowieso zelden waarom zou je er nu wel zijn, per slot van rekening ben ik de moeder van onze kinderen.
Gevolg? Vaders die zich uiterst gedienstig opstellen (zie aanhef).

Vaders in echtscheiding lijden onder van alles maar onderbewust ook onder een diepe verering van het moederschap. Vaders komen immers uit een vrouw.

Kortom: hier ontstaat een misvatting die in alle hoofden gaat spelen: bij vader, moeder én bij de kinderen.

Moeders gaan ervan uit dat zij het sowieso voor het zeggen hebben als het de kinderen betreft. Terwijl vaders dikwijls eventjes de tijd nodig hebben om hun nieuwe ouderrol en die invulling van hun vaderschap uit te vinden.

In deze overgangsfase staan vaders feitelijk meteen op achterstand.
Onze papa weet het nog even niet, dus gaan we naar mama want die weet het ‘wel’.
Papa’s zijn minder goed in het begrijpen, in het luisteren, zijn wat strenger; daar zijn het mannen voor.

Maar ze zijn hartstikke nodig om pubers de wereld in te trekken, in dat puberale losmakingsproces.
Terwijl moeders diezelfde pubers graag in het eigen nest houden.
Klinkt allemaal ouderwets, maar het is en blijft onverminderd actueel.

Een scheiding met pubers is een m/v balanceer-act die grote voorzichtigheid vraagt.

Stelling
Kinderen van gescheiden ouders ontwikkelen zich het beste met een aanwezige vader en moeder. Moeders beschermen kinderen in de binnenwereld.
Vaders openen de deuren naar de buitenwereld.

Conclusie
Zodra vaders het moeilijk hebben met hun puberkinderen dan is het aan moeders om hen naar hun toe te duwen in plaats van bij zichzelf te houden.
Anders blijft die buitenwereld een vreeswekkend fenomeen. Net als papa.