Een echtscheiding brengt meerdere waarheden aan het licht.
Ook waarheden die lange tijd waren toegedekt.
Waarheden over jezelf, de ander en de respectievelijke verledens.
Maar ook, over het functioneren van een gezin als systeem.
Allemaal factoren die invloed hebben.
Zelfs zoveel invloed dat we ze moeten loskoppelen van de scheiding zelf.
Scheiden is een “life event” waarbij de nadruk komt te liggen op hetgeen er niet klopt aan de partner. Verwijten gaan over en weer.
Maar houden die direct verband met de scheiding?
Of is er meer aan de hand?
“De problematische strijd ligt vaak onder de scheiding zelf.”
Dit maakt een cruciaal verschil of we kunnen spreken over een vechtscheiding.
Of van een heel ander probleem dat opgelost moet worden.
Door een ander inzicht, andere benadering, ander advies, andere zorg en interventies.
Het op één hoop gooien van problematiek onder vechtscheiding geeft een vertekend beeld van de werkelijke en diverse problematiek
Knokkende echtlieden over geld en omgangsregelingen hoeven niet problematisch te zijn.
Met de juiste begeleiding, betrokkenheid en interventies voor ouder en kind kunnen gescheiden gezinnen uiteindelijk verder.
Diverse praktijkervaringen zijn daar het bewijs van!
Tenzij er andere problemen al langere tijd een rol spelen die eerst moeten worden aangepakt.
Problemen als alcoholisme, werkloosheid, psychopathologie, drugsgebruik, diepgewortelde persoonlijke issues of huiselijk geweld die aan het licht komen tijdens het uit elkaar gaan, vereisen een verder reikend inzicht en benadering.
“Een ‘vechtscheiding’ blijkt vaak het gevolg van iets heel anders.”
Ik heb ouders aan mijn tafel die in paniek zeggen; “Ik hoop zo dat dit geen vechtscheiding wordt. Of roepen; “Zie je wel het is een vechtscheiding aan het worden.”
Mijn antwoord is per definitie; “Neen.”
Zelfs in de meest vurige casussen bij Pro Kid Divorce, zie ik geen vechtscheiding maar vooral ouders en kinderen in nood met als onderliggende hulpvraag:
Ik weet niet hoe het moet.
Hoe ik met verlies moet omgaan.
Hoe ik alleen moet leven.
Hoe ik het financieel moet doen.
Hoe ik als alleenstaande moeder of vader mijn ouderschap moet vormgeven.
Ik ben onzeker over wat komen gaat.
Mijn ouders maken ruzie en daar wil ik van af.
Ik maak me als kind zorgen om mijn moeder of vader.
Hoe moet ik als kind omgaan met deze tegenslag.
Dat ouders (mensen) in scheiding de neiging hebben om te vechten is normaal.
Mits je als ouder je kinderen daar niet bij betrekt.
Ze niet inzet als wapen in je persoonlijke worsteling c.q. je persoonlijke grootste gevecht.
Stelling:
Problemen die voor het huwelijk ‘toegedekt’ waren hebben vaak geen direct verband met de scheiding zelf. De scheiding is ‘slechts’ de trigger.
Deze problemen vragen om een andere en vaak intensievere benadering, advies, zorg en interventie.
Zodat de echtscheiding zelf zo schoon als mogelijk kan plaatsvinden en gescheiden gezinnen alsnog verder kunnen.
Conclusie:
Het fenomeen ‘vechtscheiding’ bestaat voor mij niet. We zouden van dit woordbegrip af moeten. Al is het maar om het taboe rondom scheiden te doorbreken.
Scheiden is ALTIJD pijnlijk en heeft de neiging tot een gevecht.
Maar iedere vorm van escalatie daarbinnen is te voorkomen door ouders de gelegenheid te bieden om eerst het gevecht met zichzelf aan te gaan.
Daar zit de angel en primaire hulpvraag. En dat hoeven ze niet alleen te doen.
