Wij

Wij

de gescheidenen van elkaar
met meer ademruimte en meer rust
zoveel meer “ik” in het schrille licht
en zoveel minder nagebootst “wij”

Maar met littekens die soms nog even trillen van de pijn
een wonde die zich heropent
een herinnering die je weer even
aan flarden slaat…
verhakkeld en radeloos
gelukkig van korte duur

En met vernieuwde veerkracht staan we weer op
kijken om ons heen

Er is nog zoveel geluk
dat schittert
achter de gesloten deur
van een pijnlijk einde.

❤