Mijn kind is gehersenspoeld en van mij vervreemd!

Hoe kwaadheid, jaloersheid, haat,… kunnen leiden tot oudervervreemding en het loswrikken van de ouderband. Of men nu spreekt van oudervervreemding, ouderverstoting of contactbreuk?! De term is niet zo belangrijk; de ervaring hakt er diep in!

Met het bekendheid geven aan deze getuigenis is het niet de bedoeling om de ouder (in dit geval de vader) in een slachtofferrol te plaatsen. Wel om aan te geven hoe machteloos een ouder zich kan voelen, hoe moedeloos een mens kan worden van het vechten tegen molenwieken en onrecht, hoe veel pijn en onmacht dergelijke gevechten met zich brengen, hoe treurig het is om een kind één van de twee ouders te ‘ontzeggen’ en hoe moeilijk het voor een rechter moet zijn om ‘recht’ te spreken.

“Mijn ex-vrouw besloot na onze scheiding direct een dossier op te bouwen door mij te beschuldigen van huiselijk geweld, seksuele spelletjes, kind-ontvoering en geweld tegen ons zoontje. Niets van dit alles berust op waarheid maar de tendens was gezet: ze wilde mij uit haar leven verbannen, en ook mijn zoon. Ik heb hem de eerste vier jaar van zijn leven verzorgd waardoor onze band hecht en warm was.

De jaloersheid van mijn vrouw ging verder en na 2 jaar weigerde zij de verblijfsregeling nog langer te volgen. Ik kon niet anders dan een rechtsgang opstarten om de verblijfsregeling te doen respecteren. Tot 3 maal toe werden dwangsommen opgelegd die ik niet inde om de ouder-relatie niet verder onder druk te zetten.

Na verloop van tijd besloot de rechter mijn zoon te horen. Hij vertelde de rechter dat hij niet meer naar zijn vader wou maar ook opmerkelijke dingen; zoals dat hij had leren skiën van zijn moeder (die nog nooit had geskied) en dat het “aan vaders Karma ligt” als hij zou komen te overlijden.
De rechter besloot de verblijfsregeling te stoppen om ouders gelegenheid te geven in bemiddeling te gaan. Moeder weigerde hieraan mee te werken en gaf als reden tijdens de eerstvolgende zitting (een half jaar later) dat bemiddelen geen zin had. De rechter ging hier in mee en besloot de omgang met vader volledig te stoppen.

Ik sta als vader totaal machteloos tegen valse beschuldigingen en onwil van de moeder. ik probeer mij zo veel mogelijk te focussen op het loslaten van mijn zoon, wat op zich niet mogelijk is en waar ik dagelijks mee opsta en ga slapen. Ik heb hoger beroep ingesteld tegen de uitspaak maar de lange wachttijden maken dat het ondertussen 2,5 jaar is dat ik geen enkel contact meer heb met mijn zoon, noch per email, telefoon of via school (die mij gelukkig wel op de hoogte houdt van zijn schoolprestaties).

Ik vrees dat mijn zoon nu zo gehersenspoeld is dat er sprake is van oudervervreemding. Mijn zoon heeft loyaliteitsconflicten; men stelde vorig jaar vast dat hij gespleten loyaliteit heeft, wat er op neer komt dat hij beide ouders niet bij elkaar kan zien.
De moeder vertelde de rechter op de laatste zitting dat hij zelfs bang is om zijn vader op straat tegen te komen (ondanks het feit dat mijn zoon moet weten dat er nooit iets tussen ons is voorgevallen) en vertelt hulpverlening en rechters dat zij mijn zoon niet kan dwingen naar zijn vader te gaan…”

Wat kan bemiddeling betekenen?

Bemiddeling is geen wondermiddel. Bemiddelen maakt maar kans als alle betrokkenen bereid zijn om samen in gesprek te gaan, met het belang van het kind voor ogen, en de wil om de ouderschapsbanden te behouden. In dergelijke gevallen is het niet alleen wenselijk maar noodzakelijk dat de rechtbank deskundigen inzet, hetgeen ze soms ook doet middels een verwijzing naar een muli-disciplinair team dat nadien verslag uitbrengt bij de rechter.
Een aanpassing van de verblijfsregeling kan soelaas bieden, maar enkel als de ouders ‘samen’ de nieuwe regeling een duurzaam karakter willen geven.

Als één en ander niet ‘in der minne’ kan worden geregeld dan kan de zaak aanhangig worden gemaakt bij de rechtbank. Gooi niet alle advocaten op één hoop, er zijn best veel advocaten die goed werk leveren en geen ‘tunnelzicht’ hebben en ook niet enkel het ‘grote gelijk’ van hun cliënt voor ogen hebben. Gelukkig zijn er ook jeugdadvocaten waarop het kind kosteloos beroep kan doen voor advies en begeleiding.

Voor een bemiddeling kan men terecht bij NEO Bemiddeling.