In de vorige blogs heb ik verteld over onze 30-jarige periode van samen zijn. De laatste 10 jaar zijn we verder uit elkaar gegroeid en heeft mijn vrouw haar geluk, dat ze bij mij niet kon vinden, bij een ander gevonden. Naast alle ellende die zo’n scheiding met zich meebrengt, werd het uiteindelijk nog erger doordat ik min of meer gedwongen was nog een half jaar te moeten blijven wonen in hetzelfde huis met iemand waar ik dus min of meer afscheid van had genomen. Ik vraag mezelf in deze blogs af: hoe heb ik die periode in hemelsnaam overleefd? Ik ga hardop denkend voor mezelf een aantal lessen trekken.
Ik denk dat het een eigenschap van mij is: als ik ergens mee zit, dan ga ik malen en nadenken en erover lezen en praten. Zo kwam ik al vrij snel op een boek met de titel ‘Lang en gelukkig uit elkaar’ van Katherine Woodward Thomas. Wat me in dat boek erg aansprak is dat je er alles aan moet doen om constructief uit elkaar te gaan. Niet in wrok omkijken, maar het accent leggen op de mooie dingen die je samen hebt gehad en hebt mogen meemaken en mogen delen.
Les 4: Handel naar de geest en niet naar de letter
Toen ik het boek uit had, heb ik een nieuw en schoon exemplaar besteld en dat voorzien van een oprechte handgeschreven opdracht voorin het boek. Ik sprak daarin de hoop uit dat we vooral onze mooie momenten zouden herinneren en dat de wijsheid van dit boek ons inspiratie zou bieden onze levens weer constructief op te pakken. Bij het overhandigen van het boek moesten we natuurlijk allebei een paar traantjes wegpinken.
De letter was zoek
Dan komt het moment dat je het papierwerk moet gaan doen. We moesten onze trouwakte met huwelijkse voorwaarden erbij halen. Eerlijk gezegd heb ik destijds bij het trouwen die teksten niet heel goed bestudeerd. Ik wist wel ongeveer wat we hadden afgesproken. Maar nu wilde ik het natuurlijk precies weten, waar we aan toe waren, wat er op papier stond. Maar in al die jaren natuurlijk nooit meer dat document in handen gehad. Tot overmaat van ramp konden we het document niet meer boven tafel krijgen. Alles meerdere malen afgezocht in huis, maar zonder resultaat.
Dus terug naar de geest
We zijn toen bij elkaar gaan zitten en hebben besproken wat we volgens onze herinnering destijds hebben bedoeld. Laten we naar de geest handelen en niet naar de letter. Daarna ben ik naar de notaris geweest, 150km verderop want mailen of per post was niet mogelijk, het was namelijk noodzakelijk om me persoonlijk te komen identificeren om het originele document op te kunnen komen halen.
In dat document stonden toch wel een aantal zaken waarvan we ons beiden niet konden herinneren dat dat onze bedoeling was geweest. Maar we hadden onze geest besproken en wilden goed uit elkaar gaan. Dus wat is redelijk en wat is billijk? Ik wilde in het huis blijven wonen waar we al die tijd al woonden. Dus we moesten een makelaar vinden die in redelijkheid een taxatie wilde verrichten. Niet de maximale prijs was daarbij van belang, maar de prijs die het nu in deze staat zou opbrengen. Dus niet als het huis eerst zou worden opgepimpt en je een half jaar de tijd hebt om het te verkopen, maar gewoon zoals het nu is en je er redelijk snel vanaf zou willen.
Taxatie
De taxatie werd ons mondeling medegedeeld, dus er stond niks op papier. We hadden in de loop van de afgelopen 20 jaar ieder een deel van het huis afgelost. Dat hadden we bijgehouden in een spreadsheet, die puur voor eigen gebruik was. Zo hebben we bepaald wat ik aan mijn vrouw zou moeten betalen om de nieuwe 100% eigenaar van het oude huis te kunnen worden. Dat bedrag was de basis voor mijn vrouw om zelf naar een ander huis uit te kijken. Ook hier hebben we samen de sommen gemaakt. Hoeveel spaargeld heb je, wat zou je kunnen lenen, wat zijn acceptabele maandelijkse woonlasten?
Huizenjacht
Met deze kennis zijn we samen huizen gaan bekijken in een straal van 10 kilometer. Het zoeken en vinden van een geschikt huis was in ons geval een veel ingewikkeldere klus dan het voorwerk over de financiën. Wat zouden we doen met de spullen in en rond ons huis? Tegenwoordig is dat allemaal makkelijker geworden. Je hebt Marktplaats en de kringloopwinkel. Echt dure en unieke spullen hebben we nooit gehad. We hebben altijd gereden in oudere 2e handse auto’s. Eigenlijk ben ik zelf ook niet gehecht aan spullen (behalve misschien wat hobby-gerelateerde dingen). Dus ook daar waren we snel uit: neem gewoon mee wat je fijn vindt om mee te nemen, ik zie dan wel wat er achterblijft. Maar ook hier weer: doe het in redelijkheid en billijkheid. En mocht er achteraf toch iets belangrijks ontbreken: kom het dan maar gewoon halen of brengen.
Gerard (58) was ruim 30 jaar samen met Nicole (55). De laatste 15 jaar heeft ie regelmatig geld opzij gezet om zijn/hun vrijheid veilig te stellen. Samen leuke dingen doen. Maar het liep allemaal heel anders toen zijn vrouw verliefd werd op een ander.
