Wie niet horen wil, moet maar voelen.

Zegt een ouderwets spreekwoord. Maar voor ouders in echtscheiding onverminderd actueel.

Kinderen zijn extra kwetsbaar, zowel tijdens als na de scheiding. Net als ouders overigens. Die kwetsbaarheid wordt vooral zichtbaar als ouders in hun eigen gekwetstheid gevangen blijven.
En te weinig oor hebben voor wat hun kind hen wil vertellen, met of zonder woorden.

De ontwikkeling van een kind is onderhevig aan steeds veranderende verlangens en/of behoeftes. Daar zitten ouders niet altijd op te wachten. Zoals wanneer een kind (meestal in de puberteit) ineens meer behoefte krijgt aan de andere ouder. Als die behoefte wordt ontkend, laait de oude echtelijke strijd onmiddellijk weer op. Terwijl er met de behoefte op zich weinig mis hoeft te zijn. In een bepaalde fase van je leven heb je als kind nu eenmaal meer behoefte aan moeder en dan weer aan vader. Kinderen zijn immers van zichzelf en niet van hun ouders.

De les is: als een kind zijn of haar stem “durft te laten horen” dan moet dat gehoord worden door allebei de ouders. Ook als dit consequenties heeft voor eerder gemaakte omgangsregelingen c.q. afspraken. Linksom of rechtsom moet je als ouder, je oude emoties weten te parkeren. En het belang van het kind in die fase vooropstellen.

Dat vraagt een groot inlevingsvermogen.
En soepelheid van geest.
En blijvend onderling contact tussen ouders.
Hoe lastig dat ook is.
Wat moet dat moet.

Maar, er ligt een mooie beloning in het verschiet. Want: meebewegen als ouder zorgt voor een hechte relatie en een gezonde ontwikkeling van je kind.

Strijd tussen ouders tijdens en na de scheiding schept daarentegen een gevoel van onveiligheid, onzekerheid en stagnatie in de ontwikkeling van elke puber. Een kind dat niet gehoord wordt sluit zich of af, of gaat vol in de contramine. Niet uit onwil, uit onmacht.

Stelling
De stem van je kind klinkt dikwijls anders dan je als ouder verwacht. Toch moet je ernaar luisteren en ermee dealen. De beloning komt later.

Conclusie
Als je als ouder niet wil luisteren, dan ga je het voelen op de langere termijn.

Foto: aangeleverd door Meta Herman de Groot