‘Ik ga wel bij papa wonen, want die is veel minder streng’ of ‘bij mama hoef ik niet mijn kamer op te ruimen, dus doe ik het hier ook niet’ en ‘ik ga niet meer met die boeken heen en weer sjouwen’.
Een kleine greep van opmerkingen die pubers maken na een scheiding.
Als familiemediator ondersteun ik ouders bij het maken van het ouderschapsplan. In dit plan maken ouders o.a. afspraken over de zorgregeling. Vooral als kinderen in de puberleeftijd zijn of komen, dan is het lastiger om hier goede afspraken over te maken. Ik kom in de praktijk regelmatig tegen dat de jongere bij één ouder woont en de ander niet of nauwelijks ziet. Of in een gezin met meerdere kinderen dat de één bij de vader woont en de ander bij de moeder. Ik vraag me dan af hoe het zover heeft kunnen komen, en nog belangrijker: hoe je dit kunt voorkomen?
Ik breek hier regelmatig mijn hersens over, want geen contact hebben met één van je ouders is gewoonweg niet goed. Wat me opvalt in die situaties is dat rondom de puberleeftijd de verschuiving inzet. Misschien is dit ook wel niet zo gek. Ik kan mij nog herinneren dat ikzelf in de pubertijd kwam. Mijn leven werd er niet makkelijker op en ook ik had thuis strijd. Mijn leven buitenshuis werd steeds belangrijker, ik ging veel optrekken met vrienden en de wereld ontdekken. Als je dan ook nog te maken hebt met twee verschillende huizen, twee werelden op zich, dan kan dit best veel zijn en ervoor zorgen dat je, voor je gevoel, moet kiezen.
Maar hoe kan het dan in de ene situatie wel werken om de verbinding tussen puber en beide ouders te houden en in de andere situatie niet. Zou dit te maken kunnen hebben met hoe sterk de basis is tussen ouder en kind en of deze tegen een stootje kan? In hoeverre kun je je als ouder inleven in wat jouw kind doormaakt in zijn of haar puberteit? Zeg je misschien zelf wel eens tegen je kind ‘als het je niet bevalt, dan ga je maar bij je ….wonen!’. Beginnen daar de barsten en de scheuren in het fundament?
Het blijft mij in ieder geval boeien en mijn missie is om juist in deze gezinnen het verschil te maken.