Brief voor ouder die zijn kind niet meer ziet

Zie jij als ouder je kind of kinderen niet meer sinds de scheiding? Dan is deze brief voor jou bedoeld.

Beste ouder,

Wat verdrietig dat je dit moet doorstaan. En voor je kind of kinderen die dit meemaken. Dat moet intens zwaar zijn. Een ouder missen vanwege een scheidingssituatie is iets dat kinderen niet zouden mogen meemaken. Je kind of kinderen niet kunnen zien, terwijl je een goede band met ze had, is iets dat niet zou mogen. De scheidingssituatie heeft dit met zich meegebracht. Dat is vreselijk. Dit terwijl de wet zegt dat ouders ertoe moeten bijdragen dat het contact tussen kinderen en de andere ouder bevorderd wordt en in stand blijft. Dit terwijl het IVRK (kinderrechtenverdrag) zegt dat kinderen niet zonder concreet aantoonbare reden gescheiden mogen worden van hun ouders.

Hoe kan het dan toch dat dit zich in ons land voordoet? 
Het teveel kinderen raakt. Teveel ouders.

Wat zal je verdriet voelen. Frustratie. Boosheid. Onbegrip. Onmacht…….

Je kind of kinderen loslaten kan niet, ondanks dat de hulpverlening dit soms lijkt te roepen. Waarom roepen ze dit eigenlijk? Zou een hulpverlener dat zelf kunnen? De hulpverlener als ouder zijnde zijn of haar kind loslaten in zo’n situatie?

Je kind of kinderen rust bieden, wetende dat ze jou nodig hebben…..

Waarom zou dit dan toch ‘een goede oplossing zijn’ volgens sommigen. Rust lijkt een loos begrip te zijn geworden in ons land. Van dit soort ‘rust’ wordt immers geen kind of ouder in deze situatie ‘beter’. Het wordt echter te pas en te onpas geroepen.

Het gevoel ervaren dat je met je rug tegen de muur staat. Doe je niks dan word je bestempeld als de ouder die niet zijn best doet voor de kinderen. Doe je wel het nodige, dan bied je ze geen rust en ben je ‘te aanwezig’.

Je wilt je gehoord voelen bij de hulpverlening. Dat ze iets doen. Vaak lijk je echter voor een dichte deur te staan. Vaak word je verhaal in een andere context geplaatst. Word je bestempeld als de ‘strijdende’ ouder. Keert het zich tegen je lijkt wel. Er komt geen beweging op gang. De tijd tikt door. En tijd is nou net de grootste vijand wanneer je je kind of kinderen niet ziet. Elke dag erbij van geen contact is een dag teveel. Weer een dag erbij richt bij kinderen schade aan. Het zo snel mogelijk herstellen van het contact is zo belangrijk. Vooral voor de ontwikkeling van kinderen zelf. 

Wat maakt dat nog velen de ogen sluiten? Waarom wordt er niet direct actie ondernomen wanneer zich een scheiding voordoet en kinderen het contact verliezen met een ouder zonder aantoonbare gegronde reden? Ook wanneer een kind zegt dit zelf te willen. Rust te willen. Echt geen contact te willen. Het kind zegt dat het zijn eigen mening is. 
We weten inmiddels dat de stem van kinderen door vele aspecten gevormd wordt. Dat authentiek zijn als kind knap lastig is vanuit de context waarbinnen je je als kind begeeft. Ja, geef een kind een stem. Maar niet het podium zodat hij of zij de beslissing neemt en later de verantwoording of schuld zal kunnen voelen dat ‘hij of zij toch zelf gezegd heeft geen contact met papa of mama te willen’.

Het belang van kinderen vraagt om contact met hun hechtingsfiguren. Met hun ouders. Opa’s en oma’s. Familieleden. De identiteit van het kind verandert wanneer dit fundament bij een kind wordt weggenomen. Wat biedt dit kinderen voor hun toekomst? Voor hun verdere ontwikkeling? Hoe zij later zelf relaties aangaan?

Opgroeien zonder een ouder die zij altijd als liefdevol hebben ervaren is niet in hun belang. Een ouder over wie zij nu een monsterbeeld hebben gecreëerd. Een beeld dat alleen kan worden weggenomen wanneer er weer contact is.

Beste ouder,

Zoek steun bij professionals in het werkveld die de materie begrijpen en het op de radar van anderen kunnen krijgen. Samen met jou. Want juist van jou kan de sector leren. Vorm geen front ‘tegen’ de hulpverlening of tegen de sector. De sector kan het niet gaan begrijpen vanuit een ‘aanval’. Wel vanuit verbinding tussen hen en ouders die dit meemaken. Om het te kunnen ombuigen. Voor al die kinderen en ouders die met elkaar zouden moeten kunnen opgroeien als gezin. Ook wanneer er sprake is van een scheidingssituatie.