Ik had me toch maar weer op de date site aangemeld. “Ondernemende vrouw die liever in fijn gezelschap wat cultuur opsnuift..” zo stelde ik mezelf voor.
En eerlijk, ik had op dit moment nog steeds geen zin om mezelf weer figuurlijk bloot te geven, maar letterlijk… tja, ik ben duidelijk niet als nonnetje geboren, die kikkerprins moest dus geen relatiemateriaal zijn, maar liefst wel een prins in bed.
Stijn dus… woonde in Brugge en we spraken af om in Zeebrugge op openbedrijvendag een tweetal uitstappen te maken. Het West-Vlaamse accent klonk heel grappig en gemakkelijkheidshalve zei hij “keppe” tegen me (je moet een West-Vlaming mijn naam eens horen uitspreken…)
We hadden een interessante dag samen, konden fijn praten en even fijn zwijgen en geen onbelangrijk detail: hij kon zalig kussen, maar verder bleven we heel kuis die dag.
Hij kon zalig kussen, maar verder bleven we heel kuis die dag.
Een maand later spoorde ik voor een weekend naar Brugge en we maakten een lange fietstocht langs en door de verschillende poorten en beleefden een zalige nacht.
Vanaf toen hadden we een bijna stilzwijgende afspraak om elke vier weken een weekend bij hem door te brengen, een leuke activiteit te doen en een nacht samen door te brengen.
Onze gesprekken gingen over heel veel zaken, alleen vertelde ik hem nooit over mijn kinderen of familie en hij vroeg daar ook niet achter. Dit was fijn zo, we respecteerden elkaar en blijkbaar werden op deze manier ons beiden noden vervuld.
Tot ik voelde dat ik me terug kon engageren voor een relatie. Maar Stijn was voor mij geen kandidaat. Dus toen Jonathan mijn pad kruiste heb ik hem dit gewoon gezegd en wisten we dat aan onze verstandshouding-relatie with benefits een einde was gekomen.
Exit Stijn dus…
