Nooit ben ik zo geconfronteerd met het fenomeen ‘ex’ als sinds mijn scheiding. Ik verzeil af en toe in de meest bizarre situaties met exen van (potentiële) nieuwe relaties.
Ik heb inmiddels ervaren dat het leven niet altijd een sprookje is, gezien het unhappy end van mijn huwelijk, maar in deze roerige jaren van mijn liefdesleven ben ik er wel van geschrokken dat in liefde blijkbaar alles geoorloofd is. Vooral jaloerse vrouwen kunnen het bont maken: Wanneer deze engeltjes vinden dat hun vleugels worden gebroken vliegen ze door op een bezemsteel.
Als nieuwbakken Hetty de (h)ex kon ik er een korte periode direct na mijn scheiding zelf ook wat van. Toen mijn ex-echtgenoot op een datingsite ging kraakte ik stiekem zijn profiel en veranderde deze naar een totaal tegenovergestelde werkelijkheid: “Rustige, stille man die van boeken over tuinieren houdt, uit eten te duur vindt en van top tot teen piercings heeft”. Haha! En succes daarmee mister Loverman!
En toen hij een nieuwe vriendin kreeg (niet via die dating site ;-) ) was hij daar niet helemaal eerlijk over geweest en had mij zelfs kort daarvoor nog overladen met cadeaus voor mijn verjaardag. Ik vond een lesje wel op zijn plaats en ben op hun date night naar zijn huis gereden. Uit het niets ben ik de tuin ingestormd en heb de cadeautjes inclusief verpakking op ‘haar’ schoot geworpen met de tekst: “ik geloof dat deze verkeerd afgeleverd zijn!”, mijn ex en zijn nieuwe liefde met grote verschrikte ogen achterlatend. Het had zo een scène uit Gooische Vrouwen kunnen zijn. Overigens heb ik wel zelf de designer bag gehouden die in het cadeau pakket zat; met principes moet je ook niet overdrijven natuurlijk…
Toen ik een kortstondige lange afstand relatie kreeg werd ik ineens via Facebook benaderd door een nogal voortvarend Aziatische vrouwtje, dat mij in een totale mindfuck liet belanden door aankondigingen te sturen dat ‘mijn’ kerel binnenkort van haar zou zijn. Ook werd ik bijna dagelijks anoniem gebeld en opgehangen. De man in kwestie zei dat hij van niets wist, en noemde mij paranoia. Hij beschuldigde me onterecht van fotoshoppen van de diverse berichtjes van Spooky Cooky. Lang verhaal kort: ik veranderde van een verliefde puberale veertiger in een hysterische afhankelijke vrouw en voor ik het wist was ik een verdrietige ex. De man trouwde (verrassend!) binnen het jaar met het Aziatische ‘vrouwtje-waar-hij-niks-van-wist’.
Maar opper-Hetty der (h)exen is toch wel de ex van mijn meest recente liefde. Dat hij, laten we hem even Bas noemen, dik bevriend bleek met zijn ex vond ik in het begin nog best grappig. Maar het lachen verging mij al snel toen in de praktijk bleek wat die ‘vriendschap’ precies inhield; van zo’n beetje ieder wissewasje via Whatsapp met elkaar delen tot in de avond ook nog even uitgebreid bellen om de dag door te nemen.
Echt waar! I shit you not.
Ik herinner me de vrijdag avond dat ik in een sexy boxer shortje wulps tegen hem aankroop, en hij mij maande om heel even te wachten om vervolgens met een “Haha, kijk eens wat cute”-opmerking het filmpje te bekijken dat zijn ex naar hem stuurde. Inhoud van het filmpje: een heel hard knorrende kat bij haar op de bank. Daar moest dan per direct ook weer op geantwoord worden want dat is opper-Hetty nou eenmaal van Bas gewend. Je begrijpt dat ik met een hele andere knorrende poes in gedachten, daar al snel flink chagrijnig van werd.
Later kwam er bij de poezen- en andere onzin app overload nog de dagelijkse baby spam van het kind dat ze met haar nieuwe vriend kreeg. Ze heeft zelf gewoon een vriend die deze obsessie voor haar ex blijkbaar niet zo storend vindt als ik.
Is deze claim op Bas ontstaan uit ziekelijke jaloezie op hoe leuk wij het hadden? Aandacht te kort in haar huidige relatie? Dwangmatige controle behoefte over haar ex? Of over mensen in het algemeen? Ik heb geen idee, maar ze BAKT ze aardig bruin hoor, deze Hetty.
Want toen na een tijdje Bas omwille van de relatie met mij niet altijd meer per direct reageerde op haar aandacht vragerij, liet mevrouw de ex aan Bas weten dat hun vriendschap wat haar betreft voorbij was. Ze zei dat ze er niet van gediend was genegeerd te worden. Hij moest per direct op haar telefoontjes en appjes reageren, want dat deed hij tenslotte ook voordat hij met mij een relatie had.
I. SHIT. YOU.NOT. Hoe kun je zo zijn?
Overigens heb ik zelf na mijn Gooische vrouwen-actie al snel normaal contact gekregen met de nieuwe liefde van mijn ex-man, vooral omwille van de kinderen.
En wat betreft Spooky Cooky: die schijnt mijn andere ex alweer te hebben verlaten. Tjsa, karma komt altijd op het moment dat het je allang niet meer interesseert.
En ongelooflijk maar waar, inmiddels hebben Bas en opper-Hetty na een paar maanden van elkaar doodzwijgen de draad weer opgepakt. En wat bezielt ‘mijn’ Bas dan eigenlijk? Want ook al beweert hij dat ze ‘slechts’ een platonische ‘vriendschap’ hebben en hij echt van mij houdt, ben ik het toch helemaal eens met wijlen Lady Diana: Three is a crowd in a relationship. Tel daarbij op het beangstigende idee dat ik de rest van mijn leven op gezellige uitjes en romantische weekendjes samen continu gestoord zal worden door het gebliep van appjes, dwingende telefoontjes en opgelegde terugbel afspraken van deze indringende ex, en de pijnlijke conclusie moge helaas duidelijk zijn.
De Hetty de (h)ex in mij is gelukkig verdwenen dus met cadeautjes smijten of op een bezemsteel stappen is verleden tijd. Ik stap liever op een wit paard, achterop bij een dappere prins met een stevige ruggengraat die met zijn lans de vervelende (h)exen op afstand houdt. Wat dat betreft wil ik nog steeds blijven geloven in een nieuw toekomstig sprookje, maar dan wel met een happy end.
