Bas keek mij wanhopig aan. Met hangende schouders en een vermoeide blik in zijn ogen. “Ik weet het niet meer”, zei hij.
“Ik weet niet wat ik moet doen. Ik durf niet te zeggen hoe ik mij voel en wat ik echt wil. Ik wil echt heus allebei mijn ouders zien, maar ik vind het echt moeilijk bij mama thuis. De sfeer. Haar nieuwe vriend is er steeds. Ik vind haar echt prima, maar ik wil gewoon liever bij papa wonen en met mama af en toe afspreken ook een beetje wanneer ik zin heb. Niet steeds in de weekenden want dan heb ik voetbal en ik wil dan ook mijn vrienden zien. Ik ben bang dat mama zich gekwetst gaat voelen. Dat ze het niet begrijpt en papa en mama hier juist ruzie over gaan krijgen…”
Bas* is 13 jaar oud. Zijn ouders zijn uit elkaar sinds hij 7 jaar oud is. Sinds die tijd hopt hij heen en weer tussen zijn ouders. Op de fiets heen en weer met zijn tas met spullen achterop. Door weer en wind.
Zijn vader heeft geen nieuwe partner. Zijn moeder heeft sinds Bas 8 jaar oud is drie nieuwe partners gehad, waarbij haar huidige partner een jaar in beeld is en ze hebben besloten om te gaan samenwonen.
Bas heeft geen broertjes of zusjes.
Hij heeft een vaste vriendengroep, zit op voetbal en houdt van gamen.
Bas zijn ouders communiceren sinds de scheiding nauwelijks met elkaar. Er was een 50/50 regeling met week op week af en de vakanties waren verdeeld tussen zijn ouders. Bas zijn stem was hierin niet meegenomen. Bas heeft zich altijd geschikt en meebewogen met zijn ouders, ook om gedoe te voorkomen, zo gaf hij dit zelf aan. Hij wilde nu dat het anders werd.
Iedereen zou hem vertellen dat het nodig is dat je je beide ouders evenveel blijft zien. Dus in tijd gelijk verdeeld.
Hij gaf aan dat zijn moeder denkt dat zijn vader hem bij haar weg wil houden en ze dat steeds tegen Bas zegt.
Bas begon zijn vader te verdedigen. Ook verdedigde hij zijn moeder, want ze bedoelt het allemaal goed volgens Bas. Net als zijn vader. Ze willen hem gewoon allebei evenveel thuis hebben, aldus Bas.
Bas zijn loyaliteit is voelbaar. Bas voelt zich klem zitten.
Als dertienjarige heeft Bas behoefte aan een vaste woonplek. Geen heen en weer gehop meer. Hij wil zich richten op zijn vrienden. Iets dat ook zou gebeuren wanneer Bas zijn ouders bij elkaar zouden zijn gebleven. Hij wil zijn beide ouders blijven zien maar heeft op dit moment meer verbinding met zijn vader kijkend naar hun liefde voor voetbal. Toen Bas klein was deed hij meer met zijn moeder dan met zijn vader. Dat schuift bij hem nog wel eens.
Kinderen in deze leeftijdsfase van de pubertijd maken een ontwikkeling door waarbij ze zich meer losmaken van hun ouders. Ze zijn meer gericht op hun sociale omgeving en willen meer zelfstandig opereren. Ook willen ze serieus genomen worden wanneer ze hun stem uiten en een gelijkwaardig gesprek kunnen voeren. Werken aan de relatie met je kind is een belangrijke taak voor ouders. Niet claimen, maar de relatie borgen, hierbij kijkend naar de leeftijd en ontwikkelingsfase van het kind.
Vaak leeft er bij ouders een angst dat ze het contact met een kind kwijtraken, zeker wanneer zich een scheidingssituatie voordoet en de relatie tussen ouders complex is. Ouders kunnen dan gaan ‘strijden’ om ‘tijd’ met hun kind. Dit in plaats van de focus te leggen op dat wat de ontwikkelingsfase van een kind vraagt en met zich meebrengt.
Ik ben blij dat ik als Kindbehartiger samen met Bas en zijn ouders naar de situatie heb kunnen kijken en ik hen heb mogen ondersteunen. Bas zijn stem is gehoord. Zijn beleving is in perspectief geplaatst. Er is individueel gesproken met ouders. Bas zijn stem is vertaald naar zijn ouders.
Er is aandacht geweest voor de zorgen van de ouders en voor hun angsten.
Er is besproken wat de relatie van iedere ouder met Bas vraagt. Welke taken er over en weer liggen.
Bas zijn ouders blijven vanuit een parallelle vorm het ouderschap invullen en Bas is uit zijn knelpositie gehaald. De eerdere afspraken zijn geëvalueerd en aangepast in lijn met Bas zijn leeftijd en ontwikkeling. En Bas blijft in contact met allebei zijn ouders. Op een manier die Bas past en ook voor zijn ouders goed voelt. Omdat zij hebben leren kijken door de ogen van Bas.
*Bas is niet de echte naam van deze dertienjarige jongen.
