Mijn twee jaar, wanneer zouden die beginnen. Ik vroeg met me af. Heel vaak. Wanneer ‘de eerste twee jaar na je scheiding’ begint, voel je vaak pas achteraf.
In mijn geval liepen mijn tijdlijnen nogal afwijkend. De beslissing om onze relatie te beëindigen viel niet samen met het apart gaan wonen. Sterker nog, daar zat anderhalf jaar verschil tussen.
Wanneer beginnen mij twee jaren na de scheiding? Ik wist het antwoord niet.
Wat ik wel wist, is dat ze belangrijk zijn. Dat die tijd een nodig proces herbergt. Aan het begin van die twee jaar zat ik vol angst, onzekerheid, schuldgevoel en vragen. Nu ben ik twee jaar verder. Twee jaar na de beslissing. Niet twee jaar na het uitspreken van de scheiding door de rechter en al helemaal niet twee jaar na het verhuizen. Twee jaar na die grote beslissing.
Wat ik nu voel, zijn antwoorden, liefde en heel veel zin in wat komen gaat. De vragen hebben antwoorden gekregen. Kan ik het alleen? Ja! Mag ik in een zalig huisje opnieuw beginnen? Ja! [tweet_box design=”default”]Hebben we het als ex-partners gered om liefdevol ouderschap overeind te houden? Ja! Was het zwaar? JA!![/tweet_box]
Langzaam aan komt er rust. Geen berusting, echte rust. Rust dat ik nu op de juiste plek ben voor mij. Rust dat het leven nog prachtige dingen voor me in petto heeft. Het enige wat ik daarvoor hoef te doen is ruimte laten om dát te laten ontvouwen wat goed is voor mij. Voelen wat goed is voor mij. Durven om mijn wensen te voelen en samen met dat wat het universum op mijn pad brengt die wensen uit te laten komen. Leven zonder hoe, maar met een groot gevoel voor wat!
De reis die ik heb afgelegd is niet uniek. Ik zag velen mij voorgaan en zie velen mij volgen. De manier waarop ik mijn reis heb afgelegd wel. Die is voor ieder zo uniek als de persoon zelf.
Ik schrijf dit voor mij, om zoetjesaan mijn streep te zetten onder die twee enorm heftige jaren. Ik schrijf dit ook voor jou, die misschien nog zo vol van angst en vragen zit. De zon gaat weer schijnen. Geef het tijd! Het komt écht goed!