Van tegen elkaar naar met elkaar

Dat ik advocaat zou worden was aan het begin van mijn rechtenstudie al duidelijk. Ik wilde graag pleiten en bovendien leek het mij ontzettend mooi om voor iemand echt het verschil te kunnen maken.

Op de dag dat ik afstudeerde werd ik beëdigd als advocaat. Het duurde niet lang voor ik als jongste van het kantoor mijn eerste echtscheidingszaak kreeg. Ik herinner mij nog goed hoe blij ik was toen ik die won. Als een pitbull had ik mij er in vastgebeten en niet meer losgelaten tot de overwinning binnen was. Als eerste was het gelukt om de tegenpartij in een voorlopige voorziening bij de rechtbank direct het huis uit te krijgen. De gedachte was dat je hiermee handelde ‘in het belang van de kinderen’ om zo rust in huis te creëren. Na maanden van brieven schrijven over en weer naar de andere advocaat en verschillende rechtszittingen later, kreeg mijn cliënte ook nog eens kinderalimentatie en een torenhoge partneralimentatie. Bovendien werd aan de tegenpartij een beperkte omgangsregeling met de kinderen opgelegd. Trots als een pauw liep ik rond in kantoor met de beschikking van de rechtbank onder mijn arm. Ik kreeg complimenten van mijn collega advocaten, aan wie ik moest vertellen hoe ik de tegenpartij in de pan had gehakt. En nog blijer belde ik mijn cliënte. Ik begreep het dan ook niet zo goed, toen zij niet erg enthousiast reageerde op deze overwinningen. Zij bleek er niet echt gelukkig mee. Dit tafereel herhaalde zich bij meerdere echtscheidingszaken die ik of andere advocaten wonnen. Wat was er aan de hand?

Emoties
Ik kwam er achter dat een scheiding niet alleen maar juridisch en zakelijk benaderd moet worden. Juist emoties spelen een rode draad bij echtscheidingen. Het is noodzakelijk om hiermee eerst aan de slag te gaan om zo weer een vorm van begrip tussen ex-partners te laten ontstaan. Ook wordt zo pas duidelijk wat de werkelijke wensen zijn achter de verwijten die in eerste instantie over en weer worden geuit. Daarna kunnen afspraken gemakkelijker worden gemaakt. Doordat de afspraken bovendien samen zijn gemaakt is het fundament stevig en worden ze door beide ouders beter nagekomen. Dit geeft rust voor zowel de ouders als de kinderen. Een rechter, die ouders en kinderen niet kent, is dan helemaal niet nodig om een knoop door te hakken.

Belang kind voorop
Verder is het ontzettend belangrijk dat ex-partners na de echtscheiding nog samen door één deur kunnen om er als ouders voor hun kinderen te kunnen zijn. Dat ouders samen bij een diploma-uitreiking of verjaardag van de kinderen aanwezig zijn, dat gaat na een gewonnen procedure bij de rechtbank vaak niet meer. Nadat het huwelijk door de rechter is ontbonden, bestaat er dikwijls geen enkele binding meer om samen als ouders nog te kunnen communiceren. En hoe het met de kinderen gaat na de scheiding, wordt juist bepaald door de mate waarin ouders na de scheiding nog goed met elkaar om kunnen gaan.

Kortom ik zag het licht en begreep dat ik op de lange termijn mijn cliënten en hun kinderen op de boksende advocatenmanier helemaal niet hielp, ook al won ik op korte termijn hun conflicten bij de rechtbank. Dit soort scheidingen leidt standaard tot onbegrip en daarmee extra verdriet en beëindigt elke vorm van verbinding tussen ex-partners. Dat is juist niet in het belang van ouders en zeker niet in het belang van hun kinderen. Ik begreep nu waarom mijn eerste cliënte toen ik haar belde met gemengde gevoelens op de “overwinning” bij de rechtbank reageerde.

Van tegen elkaar naar met elkaar
Ik heb mij laten bijscholen als mediator en dat bevalt zo goed dat ik geen rechtbank meer van binnen zie. Als mediator gespecialiseerd in echtscheidingen is het voor mij elke keer weer bijzonder om ex-partners te laten inzien dat hun rol als ouder een hele andere is dan hun rol als boze of gekwetste ex-partner. Dat het lukt om hen als voormalig geliefden goede afspraken te laten maken waar zij als ouders, samen met hun kinderen, zelf voor kiezen, zonder dat deze door een rechter eenzijdig en dwingend zijn opgelegd. Dat zij samen na het ondertekenen van het echtscheidingsconvenant wel tevreden en geregeld lachend mijn kantoor uit kunnen lopen. Dat ik weet dat het met deze ouders en hun kinderen wel goed gaat komen. Het verschil maken bij scheiden is dan ook niet het winnen van een echtscheidingsprocedure bij de rechtbank, maar het helpen vinden van een nieuwe verbinding als ouders. Met zo’n nieuwe verbinding geef je het kompas mee voor een nieuwe en gelukkige toekomst voor zowel de ouders als de kinderen.

Wil je hierop reageren, dat kan! Laat hieronder een berichtje achter of praat mee op Facebook.