In deze tijden van terreur vind ik het nog moeilijker om mijn kinderen los te laten.
Dan worden het nog meer ‘mijn’ kinderen. Ik wil ze dan gewoon dicht bij mij. En als gescheiden ouder kan dat natuurlijk niet.
Ik was zo gelukkig dat mijn twee jongens bij mij waren op die verschrikkelijke 22 maart.
Ook bij mijn vriend was het net ‘papa week’.
Ons gezinnetje was compleet.
Zo egoistisch, ik weet het. Voor de kinderen is het ook niet makkelijk, die willen én bij hun mama én bij hun papa zijn.
Dus, papa even bellen voor een praatje en wat geruststellende woorden.
Op zo’n momenten besef je maar hoeveel je hebt om gelukkig over te zijn en lijkt die strijd die er soms in een scheiding is zo onbenullig.
Het is waar – uit iets negatief komt altijd wel iets positief. Al zullen we daar met z’n allen misschien wat harder naar moeten zoeken.
Liefs,
LISA xxx