Elke eerste en derde vrijdag van de maand stellen we, in samenwerking met Patrick Timmermans van Vader Visie, een aantal vragen aan gescheiden vaders over het vaderschap na de scheiding.
Hoe ziet jouw vaderschap er nu concreet uit?
Mijn vaderschap bestaat nu voornamelijk uit het uitoefenen van mijn vaderrol voor mijn (stief)zoon. De zoon van mijn huidige vrouw woont bij ons en in de praktijk ben ik gewoon zijn vader. Mijn dochter (13 jaar) woont bij haar moeder. Er is een zorg-/omgangsregeling afgesproken maar die wordt (totaal) niet nageleefd. De moeder van mijn dochter vindt dat mijn dochter zelf mag bepalen waar zij verblijft. Ze wil haar nergens toe ‘dwingen’, zijn haar woorden. In de praktijk betekent dit dat mijn dochter nu mondjesmaat en heel onregelmatig langskomt. Meestal voor een paar uurtjes, eens in de zoveel weken. Slapen blijft ze ook al niet meer. Als ze er is, is het wel fijn. We houden veel van elkaar.
Kan je wat meer vertellen over hoe het contact met de moeder van jouw kind(eren) is?
Dat is inmiddels vrij zakelijk. We hebben uiteenlopende visies over opvoedingskwesties. Ik vind de moeder nogal beschermend terwijl ik mijn dochter juist wil helpen voor meer dingen open te staan en dingen te proberen. De moeder ziet haar dochter bijna als vriendin in plaats van kind, heb ik het idee. Er wordt amper nog (echt) gestimuleerd om ook het contact met haar vader te houden. E.e.a. heeft tot gevolg dat mijn dochter liever bij haar moeder verblijft dan dat ze bij mij en ons gezin komt. Omdat we over zoveel dingen anders denken, is het contact heel summier en ook zakelijk. Ik heb al veel meebewogen. Maar het is niet voldoende gebleken.
Wat is nu jouw grootste frustratie in het gescheiden ouderschap?
Ik ervaar veel onmacht bij mezelf. Ik wil het zo graag anders, maar het is niet anders. Ik kan slechts afwachten. Veel mensen in mijn omgeving zeggen dat ’t allemaal wel goed komt. Dat ze vanzelf ook weer naar mij toetrekt. Wie weet, maar intussen mis ik haar, en ook alle ontwikkelingen en dingen die in haar leven gebeuren. Dat is niet meer terug te draaien. Ze is nu puber. Ik mis gewoon alles. Het voelt niet meer alsof ik deel uitmaak van haar leven. Daarover ben ik heel verdrietig. Het incasseren van de teleurstelling als ze wéér niet komt, ondanks eerdere toezegging, is tegenwoordig meer regelmaat dan uitzondering.
Wat is jouw grootste verlangen in het gescheiden vaderschap?
Het verlangen om een volwaardige vader te mogen zijn, ook voor mijn dochter. Ik vind dat dat me nu ontnomen wordt. Ik krijg de kans niet. Ons (samengestelde) gezin met mijn vrouw en zoon is geamputeerd, zo voelt dat. We doen dingen met z’n drieën. Maar nog elke dag voel ik het gemis. Als ik andere ‘complete’ gezinnen gadesla, dan is het gemis het grootst. Bijna jaloersmakend.
Wat heb jij er zelf aan gedaan, doe je nu, of wil je doen om dat verlangen te realiseren?
Er (blijven) zijn voor als ze me nodig heeft, er toch staan als vader, en tegelijkertijd ook mezelf blijven, aan mijn eigen waarden vasthouden. Dat is een grote uitdaging. Altijd weer die twijfel. Hoever beweeg ik mee? Een veelvoorkomende gedachtegang is deze: “Als ik dit doe, dan zie ik haar nog even, maar dit doen staat zo ver van mij af als mens. Nou vooruit ik doe het, dan zie ik haar tenminste nog even. Nee, ik doe ’t toch niet, dit klopt echt niet!”.
Frank
Wil jij graag een betere relatie met de vader/moeder van jouw kind(eren)? Of verlang je naar een manier om te leren omgaan met hoe de situatie nu is? In de online training ‘Hoe word je relaxed met je ex’ krijg je in een uur praktische tools aangereikt om anders in de relatie met je ex-partner te leren staan. Kijk hier voor meer informatie >
