Worden ook vrienden ‘verdeeld’ bij scheiding?

Welke gemeenschappelijke vrienden van vóór de scheiding, blijven ook nog vrienden nà de scheiding?

Is dat een thema van gesprek tijdens de bemiddeling? Lost zich dat vanzelf op? Kies je zelf je vrienden of word je als gescheiden partner gekozen? Word je alsnog in de groep toegelaten of is het eerder ‘gedoogd’ worden?

Meer vragen dan passende antwoorden. Maar er zijn ook geen eenduidige antwoorden en oplossingen.

Scheiden?! Vrienden zijn belangrijk!
Een mens leeft niet voor zichzelf alleen, vrienden zijn belangrijk. Het zijn steunpilaren, het kunnen rotsen in de branding zijn, vluchtheuvels, toe-verlaten, waar je terecht kan én beluisterd wordt.

Er is tijdens en na de scheiding vaak een onuitgesproken onrust bij koppels.
Kijk bij voorbeeld naar de naderende eindejaarsfeesten: wie van het gescheiden koppel wordt door wie uitgenodigd op het dolle oudjaarsfeest waar ze vorig jaar nog samen aanwezig waren?
Gaan ze mij en mijn nieuw vriend(in) ‘toelaten’ of word ik dan ook maar gemeden om mijn ex-partner niet te kwetsen?
Wie kan er in januari met de vriendengroep nog mee naar het gastronomisch weekend in de Ardennen?

Moet er een tijd over heen gaan zodat alle stof is neergedwarreld? Zou het zinvol zijn om samen met de ex-partner in gesprek te gaan met de vriendengroep? Is het te verdragen je ex te zien met de nieuwe partner binnen ‘jullie’ oude vriendengroep?

Ooit zei een vrouw me:

“Met de scheiding waren we genoodzaakt om onze mooie gezinswoning te verkopen. Ik verloor mijn droom om samen oud te worden. Ik heb mijn kinderen moeten delen in een verblijfsregeling. En ik verloor deels aansluiting met een aantal ‘vrienden’ die mijn ex en ik vroeger deelden. Maar ik kreeg gelukkig ook nieuwe vrienden die het voor mij leefbaar maakten. Ze hielpen me overleven”.

Wat kan je zelf doen?
Afstand nemen, eerder persoonlijke contacten onderhouden dan je in de groep te begeven.
Maar het kan ook andersom; er zijn gescheiden partners die net behoefte hebben aan het groepsgevoel en het ‘erbij horen’. Er zijn dus geen pasklare adviezen die voor iedereen passend zijn.
OK dan maar: frisse lucht opsnuiven en nieuwe vrienden maken? Makkelijk gezegd maar waar vind je die nieuwe vriendschappen?
Sommigen sluiten zich aan bij verenigingen van echtgescheidenen; dat is goed als je maar niet in het verleden blijft graven. Zo’n ‘zelfhulpgroep’ of ‘lotgenotengroep’ kan veel bieden, maar voorkom dat het een centrum wordt waar je je als slachtoffer profileert; daar wordt je zelf niet beter van.

Maar… zou het kunnen dat jullie als koppel in of na de scheiding, tijdens een ‘afsluitmoment’, tegen de aanwezigen zeggen dat beide partners graag vrienden zouden blijven met ‘iedereen’? Science fiction? Dagdromen? Onmogelijk? Voor veel koppels allicht wel. Maar deze manier werd al wel door klanten-koppels gebruikt. Dit om te zeggen dat er manieren zijn om er als ex-partners er “samen” iets aan te doen. Zoek jullie manier en laat het dus niet aan het toeval over.

Wat kunnen vrienden voor jullie doen?
Luisteren, beschikbaar zijn, een tweegesprek, niet meehuilen met de wolven in het bos maar afstand nemen, begripvol zijn, geen adviezen geven (de beste stuurlui staan aan de wal), de andere partner niet zwart maken, nabij zijn.