Hij was een jaar of 50 en zo’n 80kg Hollands Glorie schoon aan de haak.
Hij woonde nog ‘thuis’ en hij was al behoorlijk kaal, een glimmende plek achterop zijn hoofd die steeds meer terrein wist te winnen. Via een buurman kwam hij op een site, daar kon je heel makkelijk een mooie en goede Poolse vrouw vinden. Die wisten tenminste nog wat een Hollandse man nodig had!
Wekenlang zat hij avond na avond in het ‘kantoortje’ van Pa en Ma, opgewonden zwetend zoekend naar zijn liefde op het eerste gezicht. Niet alle vrouwen antwoordden even snel, sommige konden maar 1 keer per week gebruik maken van het internet, schreven ze hem in slecht Engels. Maar hij vond haar; Helga (‘Helka’ sprak je het uit) en nadat hij twee keer over een lang weekend naar Polen reed om haar en haar familie te ontmoeten, (‘goh, wat een armoede’) vroeg hij haar ten huwelijk. Ze wilde wel ja, ze wilde ook wel verhuizen en ook wel intrekken bij zijn ouders. Ze kwam in de winter, ze trouwden op een maandagochtend in een klein gezelschap en zijn moeder leerde haar de administratie van de zaak bij te houden en ze kookte best lekker. Maar verder was het niet zo spannend als hij zich had voorgesteld. Het neuken zoals hij haar landgenotes had zien doen op de filmpjes die hij keek, daar leek ze niets van te (willen) weten. Jammer was dat.
Een jaar na het huwelijk vertelde ze hem dat ze haar familie wel heel erg miste, ze wilde graag 2 weken naar huis. Hij bracht haar met de auto, bleef een weekend en liet haar achter. En nu wilde ze niet meer terugkomen. Ze reageerde niet op zijn berichten, ook niet als zijn moeder belde, hij zag het somber in, er waren inmiddels al 3 maanden verstreken. Of ik hem wil helpen te scheiden. En of ik hem kon vertellen dat van dat in gemeenschap van goederen getrouwd zijn, dat dat toch niet voor deze Poolse vrouw gold. De kans dat de helft van zijn vermogen nu naar Polen zou gaan, was toch in ieder geval wel nihil? Hij ging na ons gesprek teleurgesteld naar huis, niemand had hem ooit gezegd dat hij beter op huwelijkse voorwaarden had kunnen trouwen. En daar was hij verdomd door teleurgesteld.
