Eerst komt zij binnen. De spanning is van haar gezicht af te lezen.
Ongemakkelijk neemt ze plaats. Enkele minuten later hij. Schudt mijn hand, stelt zich voor. Ze kijken elkaar niet aan. Met enkele koppen verse koffie nemen we even later plaats in de spreekruimte. Ze hebben geen andere keuze dan naast elkaar te zitten. Ik voel de spanning, het ongemak.
Op deze manier verloopt regelmatig een eerste gesprek met ouders die uit elkaar gaan. Twee mensen die niet weten hoe de toekomst eruit zal zien. Zo’n eerste gesprek is aftasten. Hoe maak ik contact met hen allebei? Wat zijn goede vragen? Hoe gaat het met de kinderen? Wat hebben deze mensen nodig om apart verder te gaan?
Na het eerste gesprek volgen er meer en het is niet te voorspellen hoe die gesprekken verlopen. Soms laaien de gemoederen plots hoog op, vlam in de pan. Een kamer gevuld met emoties. En in sommige situaties blijven de emoties hoog opspelen, dan hebben zowel ouders als ik het gevoel dat er geen voortgang geboekt wordt. En dan komen er allerlei vragen in mij op. Hoe zorg ik ervoor dat de kamer niet telkens gevuld wordt met het conflict? Is mediaton op dit moment wel mogelijk? Hoe borg ik de stem van de kinderen? Er volgt een zoektocht naar wat werkt voor deze ouders in deze situatie.
En bij die zoektocht heb je echt anderen nodig. Andere mensen om samen mee te sparren. Zo schoof ik laatst een dagje aan in Antwerpen, bij een studiedag in het teken van “verrassende interventies in hoog conflict scheidingen”. Tijdens zo’n studiedag komen in mijn gedachten verschillende gezinnen voorbij. Ik hoor mijn hersenen kraken en ik ontdek weer (andere) wegen om verder te komen. Zo werd ik geïnspireerd door de presentatie van Kinderen uit de Knel (KUK). Zij benadrukten hoe groot de invloed is van het netwerk rondom een gezin. En dat het betrekken van dit netwerk van grote waarde kan zijn. Dat het netwerk kan bijdragen aan het verminderen van het conflict.
Ook werd mij duidelijk dat je vooral moet durven. Durven om zaken anders aan te pakken, ook al kijkt men je bedenkelijk aan. Bijvoorbeeld in mediation ouders vaker apart spreken of met het netwerk om tafel gaan. Het lef hebben om het anders te doen, met als doel minder conflict en meer begrip.
