Hey Martine, wat een rotperiode is dit toch hè!
Je bent al die goede raad en troostende woorden zo beu, maar je kan ook niet zonder.
Je wil alleen zijn om alles te verwerken maar dan komen die vervelende stemmetjes in je hoofd. Die zorgen dat je jezelf heel zielig gaat vinden en je juist weer verlangt naar mensen om je
heen, zodat je niet moet denken aan die muizenissen in je hoofd.
En de routine…de routine is heerlijk in deze periode: zorgen voor je huishouden, je kinderen, ….. zorgen voor iedereen, behalve voor jezelf.
Maar dat is nou nét wat je moet gaan doen, lieve Martine, je moet terug van jezelf gaan houden.
Wees maar een beetje egoïstisch, denk maar eens eerst aan jezelf. Moeilijk hè?
Maar alles gaat echt, écht voorbij en je komt hier écht zoveel sterker uit. (Oei! Hier ben ík weer met mijn goede raad!)
Wees trots op jezelf; op alles wat je tot nu toe al bereikt hebt.
Wees niet bang en geef je over aan “jouw toekomst”, hoe anders die ook zal zijn dan je vroeger gepland had, vast nóg mooier!
Waag die sprong in het onbekende, en verwonder je elke dag over de mooie en spannende dingen die op je pad komen. (Al is het maar een glimlach van een knappe vreemdeling)
Ik wens je het allerbeste en stuur je een dikke knuffel (want die kunnen we allemaal af en toe goed gebruiken).
Liefs,
Lisa xxx
