Lieve dochter, Met deze brief wil ik mijn gedachten en gevoelens aan jou overdragen.
Het is niet makkelijk maar ik probeer het toch te omschrijven wat ik voor je voel en hoeveel ik van je hou. De afgelopen periode waren voor mij de zwaarste in mijn leven, ze zullen nog zwaarder worden als ik bedenk dat het misschien bij jou echt over is.
Het lukt mij niet om te beschrijven, ik kan niet geloven dat het over is, naar jaren samen, het kan toch niet zo zijn dat alles wat wij samen gedaan hebben, zeven dagen per week, 24uur per dag zomaar voorbij is.
Natuurlijk wil ik knokken. Ik wil niets liever. Ik wil vechten voor mijn dochters, de vraag is alleen: krijg ik een kans? Alleen jij weet het antwoord. Mijn warmte, geborgenheid en liefde heb ik je volop mogen geven in de eerste jaren van je prille leven, je was lief, mooi en een zeer aardig kind, wij waren onafscheidelijk met elkaar verbonden, tot het moment dat je moeder een andere beslissing nam.
Dit veranderde zonder dat wij hierom gevraagd hadden ons leven. Het grote verdriet dat ik moest ondergaan was niet alleen dat je moeder een andere keuze in haar leven nam, maar toen duidelijk werd dat ik jou weinig tot later niet meer zag, verdween de grond onder mijn voeten. Mijn verdriet werd immens groot, ik mis je elke dag.
Later maakte mijn verdriet plaats voor strijd met je moeder, ik heb dan ook sterk het gevoel dat we mede daardoor uit elkaar werden gehaald. Ondanks de strijd die ik heb gevoerd, een strijd waar mijn hart mij toe dwong. Ik zou het mezelf voor de rest van mijn leven verweten hebben als ik hier niet alles aan gedaan zou hebben!
Ik wil nog even terug naar je geboortedag, voor mij een dag oom nooit te vergeten. Het moment van jouw geboorte staat op mijn netvlies gebrand. We huilden van vreugde, je was mooi en huilde met ons mee, ik knuffelde je, wij waren dolgelukkig, je moeder en de dokter had van mij een gelukkige vader gemaakt.
Als een vrouw haar man verlaat en geen rekening meer houdt met wat zij gezamenlijk hebben, namelijk kinderen, wordt het voor vaders erg lastig een vaderrol te vervullen. Ik wilde jou groter zien worden, voor je zorgen, er voor je zijn.
In de tussenliggende tijd groei je op en vervreemd je steeds meer van mij.
Ik hou teveel van je om zomaar weg te laten gaan, ik kan niet zonder je, ik wil mijn leven met jou blijven delen, ik wil knokken voor ons, je warmte en liefde geven en vader zijn.
Geef ons alsjeblieft niet op. Geef mij en jezelf een kans, laten we gelukkig zijn en een liefdevol vader/dochter verstandhouden hebben tot de dood ons scheidt.
Mijn verdriet om jou niet te kunnen zien is nog altijd onverminderd groot. Weet dat de deur altijd voor je openstaat. Je hoeft niet langs te komen. Niets hoeft. Maar als je wilt mag het op elk moment van de dag.
Je weet waar ik woon. Ik hou van je, ik hou van je, ik geloof in je.
Heel veel liefs Papa
Deze brief werd ingezonden door Danny Viergever