Pleun is dertien, zit net in de puberteit en vindt het moeilijk dat haar ouders gescheiden zijn toen ze klein was. Ze houdt een dagboek bij voor Mies Magazine, omdat ze wil dat ouders snappen waar je als kind mee te maken krijgt; een ware rollercoaster aan gevoelens!
Lief dagboek,
Vandaag viel nogal tegen… papa had mij beloofd om iets leuks te gaan doen, maar heeft het op het laatste moment afgezegd. Daar baal ik echt van. Stom! Misschien stel ik me wel aan, maar hij heeft het de vorige keer ook al afgezegd, en ik geloof ‘m dus niet meer.
Morgen toets wiskunde – bléh…
Het doet pijn dat mijn ouders zijn gescheiden. En als dan papa, die ik al zo weinig zie, zich niet meer aan z’n beloftes houdt; dan heeft het toch wel een impact op mij. Snap je? Mijn ouders zijn uit elkaar en we wonen dus niet meer onder één dak. Van zulke acties verlies ik natuurlijk wel een beetje mijn vertrouwen in hem- duh! Volgende keer is zo’n loze belofte niets meer waard. Wedden dat het dan toch weer op het laatste moment afgezegd wordt…. Ik weet effe niet wat ik met papa aan moet, soms voelt het alsof alleen mama d’r best doet voor me.
Het doet pijn en maakt me verdrietig… waarom doet hij niet een beetje meer moeite voor me? Ik ben toch zijn kind?!? Ben ik het niet waard of zo? Houdt hij nog wel van mij?!?!
Aaargh ik voel een puistje op m’n kin! Ook dat nog…
Ik weet effe niet wat ik met papa aan moet…
