Kinderen zijn erbij gebaat dat zij gekend worden in hun zijn.
Vanuit de liefde die er ooit was tussen hun ouders.
De liefde die er nu wellicht niet meer is, maar in de bloedlijn altijd zal blijven bestaan.
En zal blijven stromen door de aderen van deze kinderen.
Het ontkennen, bestrijden of aanvallen van deze voor hen altijd belangrijke liefde waar zij hun bestaansrecht aan te danken hebben, is dan ook het ontkennen van hun bestaan.
Kinderen hebben recht op de liefde die er ooit was.
Het is hun anker om van zichzelf en beide ouders te mogen en kunnen blijven houden.
Op hun eigen wijze en zelfgekozen manier.
De liefdesgeschiedenis is voor gescheiden ouders pijnlijk.
Maar is tegelijkertijd de glorie voor alle kinderen die er zijn.
Zonder deze geschiedenis waren zij er nooit geweest.
Om er te mogen zijn als kind en te kunnen ontwikkelen naar een eigen bestaan is deze liefdeswortel er één die nooit mag worden vergeten.
Of mag worden ontkend.
Als voor je kijken je bang maakt.
En als achter je kijken je triest maakt.
Kijk dan naast je.
Dat maakt de toekomst hoopvol en de geschiedenis alles waard.
