Als relatiecoach en mediator werk ik vanuit persoonlijke en spirituele ontwikkeling met beide benen op de grond. De gesprekken verrassen me voortdurend en laten me de schoonheid van ieder mens zien. Iedere vader, iedere moeder is in staat om verantwoordelijkheid te nemen. Zelf.
Kampen
Gevormd door de ene kant van de familie en de andere kant kunnen ontstaan wanneer ouders die gaan scheiden in onmin met elkaar leven en blijven. Niet omdat ze dat willen, maar omdat ze aan het overleven zijn.
Opa’s en oma’s, ooms en tantes, broers en zussen kunnen partij trekken, beschuldigen, boos zijn en meer. Ook ouders die in principe een goede scheiding meemaken kunnen te maken krijgen met een netwerk dat roddelt, aannames doet en een idee heeft over wat er aan de hand is of hoe het zou moeten gaan!
Mijn klanten
Zijn over het algemeen ouders die met wat hulp goed in staat zijn om hun scheiding respectvol te doen. De overstap van partners naar samenwerkende ouders gaat met vallen en opstaan, maar het belang van samen ouders blijven en samen met de kinderen dingen blijven doen is iets waar ze over nagedacht hebben. Toch gaat het regelmatig mis. Bij de grootouders, buren, vrienden vind men “er” wat van en voor je het weet zijn er verhalen in de lucht die via school, social media of via de kinderen zorgen voor onaangename situaties.
Een jaar of 6 geleden
Was ik bij een congres van de schrijvers van het boek “Kinderen uit de knel” van Justine van Lawick & Margreet Visser. Tijdens dat congres werden we in drie groepen ingedeeld. Aan de ene kant de familie van de ene ouder en aan de andere kant de familie van de andere ouder, daartussenin de kinderen. De ouders en hun familie gingen staan, de kinderen bleven zitten. Van de ene kant van de zaal naar de andere kant gingen er over en weer beschuldigingen. De haat en nijd en de verwensingen logen er niet om.
Ik zat daar als kind en luisterde, kromp in elkaar en de tranen liepen over mijn wangen. Na afloop vertelden we elkaar wat we meegemaakt hadden. Vanaf dat moment wist ik dat ik dit mee zou gaan nemen in mijn werk met ouders die uit elkaar gaan.
Hoe dan?
In de loop van de gesprekken, als het ouderschapsplan er is en de afstemming over hoe het leven er zo ongeveer uit gaat zien heeft plaats gevonden, sta ik samen met de ouders stil bij het informeren van de familie en vrienden.
Ik spreek met de ouders af dat ze een moment kiezen om pro actief aan hun intieme kring te vertellen hoe zij om zullen gaan met elkaar en met het ouderschap. Op deze manier kunnen ze die mensen meenemen in het proces wat ze zelf doorlopen.
Door te vertellen dat jullie bijvoorbeeld iedere maand iets leuks gaan doen met de kinderen laten jullie je omgeving zien dat je een onderscheid maakt tussen jullie gewezen relatie als geliefden en jullie nieuwe relatie als partners in ouderschap.
Op deze manier je netwerk inlichten kan een heleboel narigheid voorkomen
Immers de omgeving heeft een beeld van scheidingen zoals deze in de media helaas nog vaak geschetst worden. Ook hebben de (groot)ouders vaak zelf moeite met de scheiding, wordt een eigen scheiding of ander trauma aangeraakt of wil men het eigen kind beschermen.
Zullen we samen werken aan een mooiere samenleving?
Een vraag aan jou.
Ben je een scheidende of gescheiden ouder, dan doe je er goed aan om hulp te vragen, de patronen en conflicten liggen immers op de loer! Die mogen een plek krijgen zonder dat ze jullie toekomst als afgestemde ouders bepalen. Patronen en gewoontes zijn niet zomaar weg als je gaat scheiden, ook na de scheiding heb je vaak beiden nog niet veel anders dan je oude manieren van doen.
Gun jezelf en je kinderen een nieuwe start.
