De pispaal

Dan ben je 42 jaar en heb je na een poosje vrij gezellig geleefd te hebben, ineens weer een nieuwe relatie. Verliefdheid, onzekerheid, de hele rataplan weer van voren af aan.

Ik kan je zeggen dat dat best ingewikkeld is in deze levensfase. Want hoe werkt dat ook alweer? Ik bedoel, wanneer stel je de nieuwe lover voor aan je ouders? En mijn vader zal toch niet weer allerlei gênante vragen gaan stellen zoals vroeger? Of mij te kakken zetten met betrekking tot mijn culinaire vaardigheden?

Eerst gaan we kennismaken met zijn moeder en zusje. Mijn kinderen die mijn verkering nog niet hadden ontmoet maar inmiddels wel van zijn bestaan wisten, wilden dolgraag mee. Dat had te maken met de oppasplannen van mijn nieuwe schoonmama op ons hondje.

[tweet_box design=”default”]Vergeleken met mij had Brooke het tijdens haar huwelijk met Ridge nog behoorlijk relaxed bij Stephanie Forrester. Need I say more?[/tweet_box]

Mijn nieuwe moppie is half Indisch (Moluks) en zo togen wij op een vrijdagavond naar Amsterdam voor een uitgebreide Indische maaltijd. Indische vrouwen of Nederlandse (ex)echtgenoten van Indische mannen, kunnen nou eenmaal fantastisch koken, zo ook de moeder van mijn Molukkertje. Wat mij alleen nog maar nerveuzer maakte dan ik al was, gezien mijn, zoals gezegd, matige kookkunsten.

Maar het grootste deel van mijn zenuwen vloeide voort uit de minder succesvolle ervaringen in de ‘schoonfamiliaire branche’.
Op een of andere manier had mijn vorige schoonmoeder een ontzettende hekel aan mij vanaf dag een. Hoe ik mijn best ook deed; een liefdevolle relatie tussen haar en mij kwam in al die 17 jaren gewoon niet van de grond. Vergeleken met mij had Brooke het tijdens haar huwelijk met Ridge nog behoorlijk relaxed bij Stephanie Forrester. Need I say more?

Mijn zorgen bleken voor nu in ieder geval ongegrond. Mijn nieuwe schoonmama is een heerlijke, hartelijke, verzorgende Jordanese krullenbol zonder vooroordelen of nare opmerkingen. Ze haalde alles uit de kast om het voor mij, de kinderen en ons hondje, zo aangenaam mogelijk te maken. Samen met haar beeldschone dochter, de look-a-like van Disney Prinses Jasmine.

So far so good. Totdat… mijn doorgaans zo verlegen puberzoon ineens in een onbewaakt ogenblik het nodig vond om te zeggen dat hij en zijn zusje sinds de scheiding toch al bij minstens twee andere schoonfamilies hadden kennis gemaakt. WTF? Mijn verkering en zijn familie schoten in de lach.
“Ja hahaha leuk schat,” zei ik met rood aangelopen hoofd. “Maar dat is natuurlijk niet waar!”
“Oh nee?”, riep de puber bloedserieus. “Moet ik de namen even noemen?”
“Uh nee schat. Want er zijn verder geen namen. En je gaat nu gewoon zeggen dat dit een grapje is.”
Maar een puber gaat zeker niet op commando zijn grap ontkrachten en al helemaal niet wanneer hij de lachers op zijn hand heeft. Dus de discussie werd eindeloos en mijn rode hoofd ontplofte inmiddels naar paars.
Iedereen genoot zichtbaar van mijn benauwdheid en mijn kroost leek tevreden met het behaalde resultaat. Sterker nog, er kwamen nog enkele openbaringen van mijn dochter bij: dat mijn verkering dan wel n klein beetje jonger is dan mama (4 jaar), maar of hij eigenlijk wel wist dat mama ALTIJD hele jonge mannen achter zich aan heeft?! Van wel 23 jaar??!!
En zoonlief wist mij in verlegenheid te brengen met onder andere verhalen over diverse ooit mislukte gerechten, en dreef de spot met mijn vergeetachtigheid. “Mama, jij bent zo vaak in de war dat je vorige week nog na het tanken per ongeluk in de verkeerde auto bent gestapt bij het benzine station en ons bijna achterliet!”
Inderdaad stapte ik onder toeziend oog van mijn kinderen, die keurig in onze auto zaten te wachten, met mijn verstrooide hoofd in het zelfde type auto en was in de veronderstelling dat zij zich in de achterbak hadden verstopt. Pas toen ik een vreemd soort telefoon in die auto zag liggen en vond dat er wel een heel onbekend geurtje in hing, kwam ik erachter dat ik in een auto van Connexxion was gestapt.

Na dit verhaal had ik sowieso de hoop opgegeven dat mijn kinderen überhaupt nog verhalen ter promotie van hun fantastische mama zouden gaan vertellen. Cougar, kluns in de keuken en ook nog de nalatige moeder. Kan het nog erger?
“Ja hoor, dat kan,” moet de hond gedacht hebben. Slechte dierenverzorgster kon er ook aan worden toegevoegd want toen ons hondje uit het niets ook nog eens een diarree aanval kreeg (“wat geef je haar dan te eten?”) en we met wel drie rollen toilet papier haar kont moesten schoonmaken, was de moed zo diep in mijn schoenen gezakt dat ik mijn lief niet eens meer aan durfde te kijken.

Ondanks, of misschien wel dankzij, deze legendarische avond, is mijn lief toch gebleven. Sterker nog, hij en puberzoon maken er tegenwoordig een sport van om mij op de hak te nemen met allerlei grappen over mijn verstrooidheid, liefdes verleden en kookkunsten. En mijn nieuwe schoonfamilie heeft de grootste lol om alle verhalen uit de koker van mijn tiener en puber.
Een mens lijdt ’t meest door hetgeen dat hij vreest, maar nooit komen zal.
Oftewel: Heel erg fijn om geen ‘Brooke’ meer voor ‘Stephanie’ te zijn maar ‘gewoon’ het pispaaltje van iedereen.
Pap, ik vrees dat de kennismaking met je nieuwe schoonzoon nog even op zich laat wachten.
*zucht*