Als je beslist om uit elkaar te gaan staat je wereld op zijn kop! Of dat je de beslissing nu samen neemt, hij of jij, alles valt even in duigen.
Waar ga je wonen ? Bij wie zullen de kinderen terecht komen ? Hoe zullen je vrienden en familie reageren? Moet je ander werk zoeken of meer gaan werken ? Vragen, vragen, vragen! En God, als je niet sterk genoeg in je schoenen staat, dan donder je zo in een put van twijfels en onzekerheid.
Als je uit elkaar gaat kan je 2 kanten op. Je kan gaan zwelgen in zelfmedelijden en alles negatief gaan zien, gaan zeuren en kniezen.
Maar je kan ook deze gebeurtenis zien alsof je de kans krijgt om helemaal opnieuw te beginnen en al je dromen proberen waar te maken. ( En hey! Wij hebben allemaal recht op af en toe een een dagje op de zetel onder een dekentje om ons super zielig voelen!)
Hoe hard mijn ex mij ook heeft gekwetst, ik moet hem toch ook dankbaar zijn. Tijdens mijn huwelijk heb ik dan toch maar mooi de levenslessen geleerd die mij maken tot wie ik nu ben.
Ik was zo braaf en meegaand vroeger en oh zo naïef . Als ik echt eerlijk zou geweest zijn tegen mezelf had ik misschien al langer de knoop doorgehakt, maar je hebt echt een grote dosis moed nodig om alleen opnieuw te beginnen. Maar als je dan toch die sprong waagt is het zo’n ongelooflijke opluchting.
Nu zie ik vriendinnen van mij in dezelfde situatie, een relatie die niet werkt , maar waar ze liever in blijven aanmodderen dan voor zichzelf te kiezen. Ik kan naar ze luisteren en raad geven maar twee jaar geleden had men tegen mij ook kunnen praten als Brugman, ik was er toen ook niet klaar voor.
Soms vind ik het wel vreemd hoe snel iemand waar je 15 jaar lief en leed mee gedeeld hebt (nu ja, hij deelde zijn leed en ik mijn liefde) zo snel van je kan vervreemden. Ik heb echt nada, niks van gevoel, noch liefde, noch vriendschap, meer voor mijn ex. Ik dacht in het begin nog wel is, we kunnen best goede vrienden blijven. Niet dus!
Als hij de kinderen komt ophalen maken we altijd een “beleefdheidspraatje” en dan dwalen mijn gedachten altijd af. Dan vraag ik me soms af wie is dit? Ik heb jarenlang zo hard gevochten voor mijn gezin en nu denk ik steeds dat zijn enige bijdrage twee actieve zaadjes waren en voor de rest – Thank you and goodbye!
Hard? Ja, misschien maar sommige mensen leren nooit uit hun fouten en dan houdt het ook een keer op om er energie in te steken. En als ik iets geleerd heb van mijn scheiding is het om alleen nog maar energie in positieve dingen te steken en dingen die de moeite waard zijn.
Alle lieve vrouwen die eraan denken om te scheiden, al uit elkaar zijn of midden in de storm zitten, wil ik een heel warm een positief hart onder de riem steken.
In de eerste fase zit je nog in een soort van overlevingsmodus regel je allemaal praktische zaken. Dan komt de emotionele opdoffer. Laat je even meedrijven op al die gevoelens van verdriet, woede, angst, pijn ,….. Gooi alles eruit, val je familie en vriendinnen zo vaak lastig als je wil met je verhalen en huil, brul, schreeuw.
Maar laat deze periode niet te lang duren.
Na deze fase komt de metamorfose. Kom uit je cocon en herontdek de wereld. Ga voor een nieuw kapsel, een nieuwe look en laat de wereld zien wie je werkelijk bent. Geniet van de aandacht en van alle oprechte liefde van je echte vrienden en familie.
Je voelt het tot in de toppen van je tenen, alles begint te lopen hoe het zou moeten lopen, geef je over aan de flow van het leven.
De tijd van genieten komt eraan. En natuurlijk komen er nog ups en downs, maar je hebt heel wat achter je gelaten en gevochten voor waar je nu staat. En daar mag je zo trots op zijn.
Keep the spirit!
Liefs,
Lisaxxx
