Het was mijn weekend. Jip en Janneke waren zojuist weer eens door de heg gekropen en haar mollige lijfje vleide zich tegen me aan. Haar naar Zwitsal ruikende haar prikte in mijn neus. Ik streelde het.
Ze fluisterde: ‘Mama.’
‘Ja liefje,’ mompelde ik terug. Ik sliep al bijna.
‘Mama, ik vind papa veel liever dan jou.’
Lees het verhaal van Iris, moeder van twee dochters. Elf jaar na haar scheiding van Jacco krijgt hun jongste dochter Robin kanker. Robin adoreert haar vader en laat Iris amper toe in haar ziekteproces. In haar leven.
Wat volgt is een ploeterende zoektocht naar de manier waarop Iris haar moederrol kan invullen. Hoe blijf je moeder, als je niet meer mee mag naar de oncoloog? Als je niet op de hoogte wordt gebracht van belangrijke uitslagen? Als je nauwelijks mag troosten? Iris incasseert, geeft, kiest en groeit – in Nederland en in India – terwijl haar dochter op afstand vecht voor haar leven…
Op filmische wijze neemt Evelien Otto je mee in de onmacht rond ziekte en gescheiden ouderschap. Zwaar? Soms, maar ook licht en eerlijk. Ze hanteert een eigentijds ritme dat vlot leest, aanzet tot een glimlach en af en toe vertraagt tot poëtische fragmenten. Ze schreef een roman die je niet weg kunt leggen, omdat het lijkt alsof Iris tegenover je aan de keukentafel zit. Een roman om over na te praten.
‘Dit is een pijnlijk, schurend en confronterend boek over de moeiten tussen ouder en kind ná een scheiding. En juist daarom een waardevolle aanzet voor bezinning en gesprek. Aanbevolen!’ – André Rouvoet, voorzitter van het Platform Scheiden zonder Schade en voormalig minister van Jeugd en Gezin.
Advertorial – Boek Promotie
