Deze blog is gebaseerd op de voorstelling “en de winnaar is…” van de BonteHond. Een absolute aanrader!
“In de boksring”
Daar staan ze dan.
Mijn ouders.
Tegenover elkaar.
De ene in de rechterhoek.
De ander in de linkerhoek.
Complete focus.
Gericht op hun doel.
Op hun strijd.
Op winnen.
Op de ander ‘knock out’ slaan.
Ze hebben zich al maanden opgepept.
Voor deze wedstrijd.
Warm gedraaid.
Op naar de finale, DE finale.
Met mij als ‘prijs’.
Hun kind.
Het meest dierbare dat ze zich kunnen bedenken.
En die ‘prijs’ gaat gepaard met alles wat daarbij hoort:
de verdeling van de dagen en vakanties, school aspecten,
medische zaken, verjaardagen, feestdagen, uitjes,
kortom beslissingen om te nemen.
Verzin het.
Alles wat bij een kind hoort passeert de revue.
En alles, ja alles, zal ingezet worden om de prijs te kunnen winnen.
Alles is geoorloofd.
Ieder bokshandschoenen aan.
Ieder bereid om zich in het zweet te werken.
Opgeven is geen optie.
Doorgaan tot het bittere eind.
Verliezen is geen optie.
De winst is waar het om gaat.
De ‘prijs’ is te waardevol.
Rechter- en linkerhoeken worden uitgedeeld.
Onder de gordel.
Buiten de regels.
Het gaat er hard aan toe.
Opperste focus.
Enkel zicht op het doel.
Geen afleidingen.
Het publiek is bijzaak.
Het publiek moet wel meehelpen om de prijs binnen te halen.
De tegenstander is wat echter vooral in beeld moet worden gehouden.
Afleidingen verzwakken de focus.
Oh ja en de ‘prijs’.
De ‘prijs’ ook in gedachte houden.
De scheidsrechter fluit.
De wedstrijd wordt stil gelegd.
De wedstrijd is over.
Mijn ouders.
Helemaal kapot.
Door hun onderlinge strijd.
En de winnaar is….
………………………….
Er zijn geen winnaars.
Enkel verliezers.
Allemaal beschadigd.
En de ‘prijs’.
De ‘prijs’ staat niet voor de winst.
De ‘prijs’ laat immers de kneuzingen en littekens van de wedstrijd zien.
Niet alleen voor nu maar ook op de lange termijn.
Deze tekst is gebaseerd op de voorstelling ‘en de winnaar is...’ van de BonteHond.
