Al hardlopend kom ik vaak langs de kinderboerderij waar ik vroeger meerdere malen per week met de kinderen kwam.
Het verlangen naar die tijd komt dan vaak opborrelen. Ik zie ouders met hun kleine kinderen, net zoals ik daar vroeger ook stond. De geitjes voeren, de glijbaan op helpen en nog een keer en daarna nog een keer…..
Ook al vond ik het toen bij tijd en wijlen wel zwaar, ik kijk er ook met een heel fijn gevoel op terug. Een jong gezin, samen aan de wieg van een leven staan. Geen enkel ander scenario denkbaar. Vele ouders hebben met mij daar gestaan, misschien wel met dezelfde gedachten en de blik op de toekomst. Voor een aantal heeft het, net als voor mij, anders uitgepakt.
Als een donkere wolk, het is niet gelukt. Een andere weg, een andere toekomst. En dan lijkt die tijd heel ver weg. Het doet mij goed om me die onbezonnen tijd te herinneren, er samen voor staan. Het helpt om de moeilijke momenten op te vangen en vooral te blijven denken aan de kinderen. De kinderen die er niet om hebben gevraagd.
Bij de kinderboerderij was ik altijd alert. Goed opletten en er vooral voor zorgen dat er geen valpartijen kwamen of dat een geit in de vinger van je kind bijt. Dit opletten blijft, zeker met de moeilijke momenten in het leven van je kind. Een scheiding is zo’n moeilijk moment. Ook dan moet je je kind nog steeds beschermen, samen.
Maar hoe doe je dat? En is dat moeilijk? Of is het eigenlijk net als toen in de speeltuin. Opletten, focussen op je kind en zorgen dat het niet valt. En als het wel valt, troosten en kijken of er een pleister nodig is. Of een bezoek aan de dokter. Kinderen hebben simpelweg recht op bescherming van hun ouders. Bij een scheiding is het duidelijk dat een kind valt en zich pijn doet. Maar het is vaak niet duidelijk of een aantal keren goed troosten, een pleister of misschien wel een doktersbezoek nodig is. Hoe blijf je goed voor je kinderen zorgen, als je zelf wordt opgeslokt door emoties?
- Vooral blijven praten met je kind. En (indien nodig) zorgen voor een vertrouwenspersoon met kennis op het gebied van rouw en verlies.
- Als ouders samen naar een mediator/ hulpverlener gaan, zodat de situatie zoveel mogelijk “normaal” blijft.
- Zoek hulp voor jezelf als je merkt dat je negatief tegen je kind gaat praten over de ander.
- Goede mensen om je heen verzamelen die niet (altijd) met je meepraten over hoe stom de ander is, maar die je erop wijzen als je vastzit in je boosheid.
Blijf alert, net als in die speeltuin, en dan kom je erachter of een pleister voldoende is of dat je kind meer nodig heeft om de pijn van een scheiding te verwerken.
Foto: Unsplash & Pixabay
