Elke eerste en derde vrijdag van de maand stellen we, in samenwerking met Patrick Timmermans van Vader Visie, een aantal vragen aan gescheiden vaders over het vaderschap na de scheiding.
Hoe ziet jouw vaderschap er nu concreet uit?
Tussen juli en augustus zag ik onze dochter vooral digitaal, op één enkele namiddag in het begin na. Mijn ex-vrouw deed er alles aan om ons contact te sturen volgens hoe goed ik aan de scheiding mee zou werken (lees: haar voorwaarden en regels respecteren). Was ik er niet mee akkoord vervielen afspraken.
In augustus en september zag ik haar bijna elke zondag en op feestdagen.
Eind september veranderde dit toen mijn ex-vrouw haar machtspositie op diende te geven door een nieuwe job, en haar sociaal netwerk haar de deur wees, naar een week-om-week. Telkens echter poogde ze deze te saboteren door ongeoorloofd te willen chatten, bellen, en telkens voorwaarden te stellen die mij noopten juridische wegen te bewandelen.
Sedert december is er voorlopig een bevestiging van deze week-om-week regeling, in afwachting van het vonnis van de rechter. Deze volgt dra, maar het heeft mijn ex niet weerhouden de controle te willen blijven afdwingen, zelfs als zij hier krachtens het proces-verbaal van december eigenlijk beter van af zou zien. Maar de weken dat onze dochter bij mij is, zijn de weken die voor mij het meest tellen, zelfs als ik door mijn werk haar naar de opvang heb te sturen; immers zijn er nog afspraken rond haar school te maken (ze wordt 3 in februari). Maar ik merk dat zij hier open in bloeit en elke week met de dochter groeit ze.
Ik heb begrip voor mijn ex haar standpunten, ware het niet dat deze niet altijd de belangen van onze dochter voorop stellen, waar ik, voor mijn mening, dit als primo motivatie stel; onze dochter heeft haar beide ouders nog, ze mag en hoort op hen beiden te kunnen rekenen.
Kan je wat meer vertellen over hoe het contact met de moeder van je kind(eren) is?
Ik kies er node voor het contact te beperken ten behoeve van onze dochter haar stabiliteit. Immers is het al zover gekomen dat we beide een juridisch raadsman onder de arm hebben en de mijne heeft aangeraden dit contact te beperken. Enkel wanneer het nodig is bel ik of mail ik. Bij de wissel (vrijdagavond onder voorbehoud) spreken we soms kort over hoe de week van onze dochter was en eventueel actuele zaken aangaande de scheiding. Maar omwille van onze dochter en de situatie die tussen haar vertrek en nu tussen ons in staat, is voor mij het contact buiten dat onbestaande.
Ik ervaar dat de moeder van onze dochter zich profileert als een weigerouder, waar totaal geen reden voor is of hoeft te zijn.
Wat is nu jouw grootste frustratie in het gescheiden ouderschap?
Dat je als vader soms veel meer moet zwoegen dan een moeder, zelfs met de wetgeving die dit eigenlijk niet meer zo zou mogen laten lopen. Adreswijzigingen kan je wel verzet tegen aantekenen als man maar meer niet zonder dat je dit juridisch laat staven. Omgekeerd heb ik de permissie van de moeder nodig. Ook het feit dat ik verplicht ben juridische wegen te bewandelen om het welzijn van onze dochter als vader te mogen garanderen is een zeer zwaar kwaad, om maar niet te zeggen, dat de kosten een drempel zijn waar veel vaders tegen op zien, begrijpelijkerwijs, en daardoor vaak niet durven door te zetten voor hun rechten en het belang van hun kroost te dienen.
Wat is jouw grootste verlangen in het gescheiden vaderschap?
Dat onze dochter op ons beiden kan blijven rekenen, afstand, gevoelens, zorgen of besognes niettegenstaande. Ik koester geen haat jegens mijn ex, enkel het verdriet dat we niet harder voor elkaar en onze dochter, ons gezin, hebben gevochten. We hebben allebei fouten gemaakt, laat ons de toekomst en het welzijn van ons kleine meisje daar niet meer door belasten dan het nu al belast wordt.
Ik wil niet zo hard moeten vechten voor een menselijk recht en de plichten vervullen die hiermee gepaard gaan, in recht evenredigheid met die van elke moeder. En te weten dat de moeder haar vertrouwen kan en wil stellen dat ik als vader het welzijn van onze dochter even hoog in het vaandel draag als een vader de naam waardig hoort te doen.
Maar vooral dat de taak die ik begon in 2016 mij gegund blijft tot het einde van mijn dagen.
Ik heb reeds één keer de kans om een vader te zijn verloren omdat het niet mocht zijn, ditmaal vecht ik tot het uiterste, omdat het nu eenmaal moet.
Wat heb jij er zelf aan gedaan, doe je nu, of wil je doen om dat verlangen te realiseren?
Ik was er voor onze dochter, ik ben er voor haar. Onze woonst wordt verkocht maar ze heeft hier in mijn huidig verblijf haar eigen plekje waar ze veilig is en alles dat haar hartje begeert (en papa kan voorzien) voorhanden is. Ik heb een advocaat onder de arm genomen omdat de mama er mij toe noopte, en het systeem mij hier geen keuze in heeft gelaten. Ik ben geduldig geweest en van 1 zondag per week ging het naar 1 week op 2, enkel en alleen omdat de mama zelf geen keuze meer had en dat zij daar uit eigen belang niet zo gelukkig mee is, moet ik nog steeds hard ervaren, al begint het te verbeteren. Maar het is een lange weg die geslecht zal dienen te worden, en ik vrees dat op het einde één van ons zwaar ontgoocheld zal worden. Dat is waar ik het meeste voor vrees, en het had zo niet hoeven te gaan. Maar ik heb de stap dapper gezet en ga voluit om onze dochter haar papa en haar mama in egaal verband te gunnen en haar groei en welzijn gezamenlijk te kunnen dragen.
Dirk
Wil jij graag een betere relatie met de vader/moeder van jouw kind(eren)? Of verlang je naar een manier om te leren omgaan met hoe de situatie nu is? In de online training ‘Hoe word je relaxed met je ex’ krijg je in een uur praktische tools aangereikt om anders in de relatie met je ex-partner te leren staan. Kijk hier voor meer informatie >