Wat als kinderalimentatie de kinderen niet bereikt….

Wat als kinderalimentatie de kinderen niet bereikt…

“Ja, maar geld is niet oneindig.”

(een meisje van 16 jaar)

“Mam, ik heb echt nieuwe schoenen nodig.”

“Vraag maar aan je vader.”

“Pap……….?

“Vraag maar aan je moeder, ik betaal het geld voor jullie aan jullie moeder. Om alles te kunnen bekostigen wat jullie nodig hebben. Ik kan er niks aan doen als zij dat opmaakt aan dingen voor haarzelf.”

Kinderalimentatie wordt niet altijd besteed aan de kinderen zelf. Waardoor kinderen moeten bedelen bij hun vader en weer terug naar hun moeder en weer omgekeerd.

Pubers hebben daardoor de neiging om niets meer te durven vragen aan beide ouders.

Met een groeiend schuldbesef: Ik vraag teveel, ik kost teveel. Ik ben het niet waard om te vragen, dus doe ik het wel zelf.

Wanneer kinderen van het kastje naar de muur worden gestuurd binnen hetgeen zij nodig hebben. Dan gaan zij op zoek naar hun eigen mogelijkheden. Eenzaam en alleen.

Met een hoop stress op hun nog te ontwikkelen schouders. Die zoveel last nog niet kunnen dragen.

Meta Herman de Groot