Ik zag een voorstukje waarin Hanneke Groenteman Tjitske Reidinga interviewde en ik schoot vol toen zij emotioneel vertelde over haar scheiding in 2013. Hoe ze verliefd werd op Peter Blok en de onmenselijke beslissing moest nemen om wel of niet bij haar man Vincent te blijven. Oftewel beslissen het gezin wel of niet uit elkaar te trekken.
Ze zei in tranen, en dat was zo herkenbaar, Dit is niet iets waar je voor kiest. Dit is iets dat ineens in je leven gebeurt. En: Het ergste is om te zien hoeveel verdriet je kinderen hebben van een scheiding. Ze vertelde ook dat Peter een lieve rustig man is waar ze ontzettend gek op is en ook dat ze nog steeds met haar hart en ziel houdt van haar inmiddels ex-man Vincent.
Ik ben in hetzelfde jaar gescheiden omdat ik ook ‘een Peter Blok’ in mijn leven kreeg en ‘mijn Vincent’ was daar verschrikkelijk boos en verdrietig over. Mijn Vincent gaf mij echter geen keuze maar maakte die voor mij. Voor ons. Binnen een dag was ons huwelijk van 17 jaar voorbij en was ik mijn maatje, mijn klankbord en mijn steun en toeverlaat voorgoed kwijt.
Binnen een dag was ons huwelijk van 17 jaar voorbij en was ik mijn maatje, mijn klankbord en mijn steun en toeverlaat voorgoed kwijt.
Maar liefde maakt soms zo onuitstaanbaar blind want mijn Peter Blok, waar ik een lange afstand affaire mee had, bleek helemaal niet zo’n oprechte, liefdevolle en begripvolle man te zijn. Toen ik mij door de pijnlijke gevolgen van mijn scheiding heen worstelde en probeerde mezelf en mijn kinderen staande te houden, had hij zich laten verleiden door de eerste beste Aziatische die zich aan hem opwierp. Bijna een half jaar heeft ‘Peter’ mij nog aan het lijntje gehouden door te ontkennen, terwijl zijn geraffineerde Tippi Wan er in die maanden alles aan deed om mij te informeren dat zij wel degelijk haar Europese trofee in de wacht had gesleept. De bizarre situatie had iets weg van een klucht met hier en daar wat angstaanjagende scènes uit een psychologische thriller.
Bedriegen is verschrikkelijk, bedrogen worden ook maar er ontstaat wel een opluchting als de vreemdganger eindelijk bekent. Als ik al niet een beetje ‘fucked up’ was door de verdrietige scheiding, werd ik het wel door deze bijkomende slechte verhaallijn. Ik weet dat ik de verantwoordelijkheid droeg naar mijn gezin en dat met name de mensen die al eens bedrogen zijn of heel erg zwart wit kijken, bij zichzelf zullen denken: Had je je man maar niet moeten bedriegen. Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten.
Bedriegen is verschrikkelijk, bedrogen worden ook maar er ontstaat wel een opluchting als de vreemdganger eindelijk bekent.
Geloof het of niet. Het is geen keuze om anderen opzettelijk pijn te doen. Je kunt oordelen wat je wilt maar ik weet inmiddels beter en ik gun het niemand om verliefd te worden op een ander tijdens je relatie of huwelijk. Want het verscheurt je compleet en haalt de slechtste kant in je naar boven. Bij mij althans. Ik ben door het stof gegaan bij mijn Vincent en de omgeving. En stiekem had ik ook best graag een keer ‘sorry’ gehoord van mr.’ Fuck-me-over’, dat moet ik toegeven. Maar nu ik dit weer zo uit zit te typen denk ik alleen maar bij mezelf: excuses of niet, het is en blijft een lelijk verhaal waar ook ik nooit de schoonheidsprijs voor zal krijgen…
Wat ik gelukkig wel heb gekregen is een nieuwe kans in de liefde. Na een onrustig en moeilijke periode van hard werken, plezier maken met mijn kinderen, een paar goede gesprekken met de beste psycholoog van Nederland en zo nu en dan een bar slechte date, stond Mr.Lover-Lover daar zomaar ineens met een big smile voor mijn neus op een ‘gewone’ dinsdagochtend in de sportschool. We hebben de grootste lol samen, beleven intense momenten en zelfs de kinderen heb ik aan hem durven voorstellen. Mislukker noemt hij zichzelf vaak grappend. Omdat hij half Moluks is. De lieve schat weet niet half hoe heel goed hij gelukt is. Door hem durf ik weer te geloven in de liefde. En nog belangrijker: in mijzelf.
De lieve schat weet niet half hoe heel goed hij gelukt is. Door hem durf ik weer te geloven in de liefde. En nog belangrijker: in mijzelf.
Ik ga het interview van Hanneke Groenteman niet kijken want dan houd ik het niet droog dat weet ik nu al. Maar ik hoop voor Tjitske dat de blaren onder haar billen inmiddels zijn opgedroogd. En dat haar Vincent ook weer gelukkig wordt in de liefde net zoals ‘de mijne’ en ik dat geluk weer hebben gevonden, maar dan apart van elkaar. En mijn ‘Peter’? Die is halsoverkop getrouwd met Tippi heb ik begrepen. En iets zegt mij dat hij voorlopig nog even op die Indonesische blaren mag blijven zitten…
Ik zeg: Eind goed, al goed ;-)
