Zou hij dan nog…

Wat maakt iemand een goede scheidingsprofessional? Dat je alle wet- en regelgeving kent, de laatste jurisprudentie paraat hebt en (rechts)zaken wint? Of is er meer nodig? Een verhaal over de zoektocht van een familierecht juriste.

Nieuw Dossier

Februari. Buiten kantoor was het koud en druilerig. Ze droeg een grijs mantelpakje en zwarte hoge pumps. In haar ene hand een rood nieuw dossier. Met haar andere hand had ze de leuning van de trap vast. Het was een drukke dag voor haar geweest als advocaat-stagiaire met twee zittingen op de rechtbank en een verweerschrift dat af moest. Haar laatste afspraak zat nu in de hal op haar te wachten. Ze wist alleen zijn naam en dat het om een echtscheiding ging.

Koffie halen

Ze hoopte maar, dat hij niet zou gaan huilen. Mannen die zo oud als haar vader hadden kunnen zijn en die dan gingen huilen. Vreselijk vond ze het. Wat moest ze dan doen of zeggen? Gelukkig had ze een geweldige tip gekregen van een oudere advocaat-stagiair: een kop koffie halen. De huilende man kon dan even kalmeren. En zij hoefde niets te zeggen. Ze had het al een paar keer toegepast. Het werkte.

De brief

Ze gaf hem een hand. De man liep mee naar de conferentiekamer. Ze vroeg waarmee ze hem kon helpen. Hij overhandigde haar een brief. “Ik wist het niet,” zei hij zo zacht dat het nauwelijks hoorbaar was. Ze vouwde de brief open en herkende het briefpapier. De eerste regels had ze ook in andere zaken gezien. Het was de standaard opening van de eerste brief van veel advocaten in een scheidingszaak.

“Betreft: Jansen/De Vries

Geachte heer De Vries,

Tot mij heeft zich gewend uw echtgenote, mevrouw J. Jansen, met het verzoek haar belangen in het kader van een echtscheiding te behartigen. Cliënte heeft mij meegedeeld, dat uw huwelijk geen toekomst meer heeft en een echtscheiding thans onvermijdelijk is. Een echtscheiding wordt door de rechtbank uitgesproken indien één van de echtlieden stelt dat het huwelijk duurzaam is ontwricht. Dit is in uw zaak het geval, zodat de echtscheiding door de rechtbank op deze grond zal worden toegewezen…….”

Het duurde twee minuten voor ze de hele brief uit had. Het was stil in de kamer. Hij huilde niet.

De kansen

Er was een voorlopige voorziening aangevraagd voor de duur van de echtscheidingsprocedure. Zijn vrouw wilde samen met de kinderen in de woning kunnen zijn. Zonder hém. Er waren teveel spanningen en dit zou rust brengen voor haar en de kinderen. Ook vroeg de vrouw kinder- en partneralimentatie. Ze legde hem zijn kansen uit. De alimentatie zou ze gaan berekenen. Vaak lagen daar wel mogelijkheden. Voor wat betreft de woning moest hij erop rekenen dat deze aan zijn vrouw, als de hoofdverzorger van de kinderen, werd toegewezen. Hij knikte. 

De uitspraak

De zitting op de rechtbank en uitspraak liepen zoals ze had verwacht. Voor wat betreft de alimentatie was het haar gelukt om ervoor te zorgen, dat deze op een veel kleiner bedrag werd vastgesteld dan verzocht. Maar de woning werd inderdaad voor de duur van de echtscheidingsprocedure aan de vrouw toegewezen. Hij had er kalm op gereageerd toen ze belde. Vrij snel een nieuwe woning voor zichzelf gevonden. Af en toe zag hij zijn kinderen in het weekend. 

Het was een ‘betalende’ zaak. Betalende zaken gingen naar een maat, dus nam ze afscheid van deze zaak. Ze had het druk met haar ‘toevoegingszaken’ en dacht niet meer aan deze cliënt.

De fax

Het was zomer geworden en bloedheet. Dit keer liep ze niet op hoge pumps, maar op platte sandaaltjes. Ze hielp een dagje op het secretariaat, door de vakantieperiode moest ze bijspringen. Het was bijna vier uur. Tijd om de post in orde te maken. Ze hoorde het faxapparaat en liep er haastig naar toe. Soms kwam er tegen het einde van de dag nog iets met een termijn binnen en moest ze snel in actie komen. Ze pakte de fax en zag het gelijk: het ging over de man die niet gehuild had.

“ Betreft: Jansen/De Vries

Amice,

Helaas moet ik u meedelen dat uw cliënt is overleden, hij heeft zichzelf van het leven beroofd. (……) Ik zal dan ook overgegaan tot sluiting en archivering van het dossier.”

IJskoud

Nee, ze hoefde niet snel in actie te komen. Ze had het ijskoud. Ze vroeg zich af hoe dit had kunnen gebeuren? Ze had niets gemerkt. Hij was zo rustig geweest. Had zelfs niet gehuild, zoals al die anderen. De oudere maat van kantoor aan wie ze het kon vragen was met vakantie. Ze wachtte tot de maat terug was, om de vragen die maar bleven komen, aan hem te kunnen stellen.

De rekening

De antwoorden heeft ze nooit gekregen. De maat had er om moeten lachen. Hij vertelde haar dat ze er aan zou wennen. Elk jaar overleed er wel een cliënt. Nu ze er toch zo mee bezig was kon ze het dossier gelijk afhandelen. De man had de laatste nota niet betaald. Zijn vrouw moest daarover gebeld worden om het snel in orde te maken. Ze sputterde tegen. Maar de maat zei vol overtuiging: 

“Ze moet gewoon deze rekening betalen. De kosten zijn gemaakt. Bij een scheiding had ze maar de helft gekregen, nu krijgt ze alles. Ze heeft het goed voor elkaar. Vind je niet?”

Ze verliet de kamer van de maat en belde beschaamd de vrouw op. Zijn kinderen hoorde ze op de achtergrond. De vrouw zou het in orde maken. Ze bedankte de vrouw, kon geen woorden meer vinden, hing op. De tranen stroomden over haar wangen.

Emoties 

Ze is inmiddels geen advocaat meer en heeft een goed lopende praktijk als scheidingsmediator. Ze is er achter gekomen dat een scheiding niet in de eerste plaats een juridisch probleem is. Als scheidingsprofessional en mens is ze gegroeid. Zo is ze niet meer bang voor gevoelens en emoties mogen er zijn tijdens de mediation. Sterker nog ze heeft geleerd dat emoties de rode draad zijn bij een echtscheiding. Niet alleen om de scheiding goed te kunnen verwerken, maar juist door ruimte aan emoties te geven, kan er weer begrip tussen ex-partners ontstaan. Zo wordt duidelijk wat de echte wensen zijn achter de verwijten, die in eerste instantie vaak over en weer worden geuit. Op deze manier kunnen afspraken vervolgens samen –zonder de tussenkomst van twee advocaten- worden gemaakt en is het fundament daaronder steviger. Het risico is dan kleiner dat de relatie op scherp komt te staan. Met als grote voordeel dat ex-partners na de scheiding makkelijker samen verder kunnen als ouders. Door deze aanpak ontgaat het haar bovendien nu niet meer als een cliënt(e) het erg moeilijk heeft. Zij verwijst dan door naar een therapeut, zodat er goede psychologische ondersteuning voor hem of haar is. 

De vraag

De man is haar altijd bijgebleven. Ze denkt nog geregeld terug aan deze vader, moeder en hun kinderen. Natuurlijk weet ze dat de omgeving een zelfmoord(poging) niet altijd aan ziet komen of kan voorkomen. Toch blijft één vraag haar bezig houden. Was het anders gelopen als er ruimte voor zijn emoties was geweest? Zou hij dan nog…..