Met deze brief willen wij jullie laten weten hoe wij ons voelen.
`Wij ‘ zijn de 70.000 kinderen per jaar die op een dag te horen krijgen dat hun ouders uit elkaar gaan.
Op die dag stort onze wereld in. Alles wat veilig en vertrouwd was wordt ineens anders. Veel van ons moeten verhuizen, naar een andere school, wennen aan jullie nieuwe liefdes en in het ergste geval 1 van de ouders heel erg missen. En dat doet pijn.
We willen Zó graag allebei onze ouders in ons leven. Twee ouders die van ons houden en ons groot zien worden. Twee ouders die staan te juichen langs de lijn, trots zijn als we goeie cijfers halen en alles willen weten over ons eerste gebroken hart. Die samen op de eerste rij zitten als we examen doen en liefdevol hun eerste kleinkind vasthouden.
Weten jullie wel hoeveel verdriet we soms stiekem hebben? Als we de boodschapper moeten zijn. Als we moeten luisteren naar de gemene dingen die jullie over elkaar zeggen. Als we zien dat jullie elkaar negeren waar we bij zijn.
Weten jullie wel hoe moeilijk het is om van jullie allebei te houden, terwijl dat soms van 1 van jullie niet mag? Dat we dan maar niks zeggen over hoe leuk het weekend was?
We voelen ons verscheurd tussen de twee mensen waar we zoveel van houden. We voelen ons schuldig als we het leuk hebben bij de ander. We voelen ons verantwoordelijk voor jullie geluk. Meestal zijn jullie zelf na een tijdje weer gelukkiger. Maar voor ons is dat vaak niet zo makkelijk.
Sommigen van ons houden er heel lang last van.
Dus mogen we jullie een paar dingen vragen?
♥ Laat ons alsjeblieft geen kant kiezen
♥ Maak geen ruzie waar we bij zijn
♥ Zeg geen slechte dingen over elkaar tegen ons
♥ Geef ons de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie
♥ Luister echt naar wat we te zeggen hebben
♥ Geef ons de ruimte om van jullie allebei te houden
♥ Vergeet niet dat jullie samen voor ons hebben gekozen.
Een scheiding voelt als een veilig huis dat ineens helemaal verbouwd wordt. Muren eruit, nieuwe vloerbedekking, ander behang. Eerst is het 1 grote puinhoop en dan komt er heel langzaam iets moois tevoorschijn. Laat ons rustig mee verven en vraag ons wat we van het uitzicht vinden.
Zo bouwen we met jullie samen aan een nieuw huis. Met hier en daar een barst of een kapotte dakpan. Maar wel warm, veilig en stevig. Een plek waar wij ons weer THUIS voelen.
De sleutel hebben jullie net gekregen.
Namens alle jongeren van Villa Pinedo
-X-
Download hier de open brief in het Nederlands, Engels, Spaans, Duits, Italiaans, Turks en Frans.
3 januari 2016 @ 05:55
Tranen in mijn ogen zo mooi! Ik heb em gedeeld….
3 januari 2016 @ 22:01
spijtig van die wensballon als foto hierbij : zo gevaarlijk!!!
9 januari 2016 @ 22:38
Zo’n tekst, en dan vallen over het plaatje ??
3 januari 2016 @ 16:03
Ik vind het ook een mooi verhaal! En ik deel hem met mijn vriendinnen en kinderen. Ik geloof dat het namelijk ook een goed stuk is voor niet-gescheiden ouders.
Minpunt vind ik dat er fouten in zitten. Belangrijker dan… Ipv als, bijvoorbeeld.
Ik zou hem zo niet durven posten.
Groetjes Tineke
3 januari 2016 @ 18:20
Pfffff Tienukuh
6 januari 2016 @ 20:26
Lekker belangrijk die paar foutjes! Het gaat toch om de inhoud gezien door de ogen van een kind! Superbrief! ?
19 januari 2016 @ 18:11
Eh…. ‘belangrijker dan’ is correct, dus ik snap niet waar je over valt Tineke?
3 januari 2016 @ 17:13
Gedeeld zie zoveel verdriet bij kids om mij heen ?
3 januari 2016 @ 23:45
Bescherm mij, ook al zegt een rechter anders. Luister naar mijn gehuil snachts omdat ik niet wil gaan. Kijk naar mijn angst in mijn ogen als ik die man wat zich papa noemt weer zie. Geloof mijn verhalen over wat hij mij aandoet.
Ik ben eens mens met rechten, en soms is nee nee en heeft de ander pech. Soms is nee nee en is t beter met maar 1 ouder.
4 januari 2016 @ 10:26
Precies, er zijn meerdere kanten van een verhaal. Helaas denken de meeste rechters alleen maar in het belang van hun eigen. Een kind heeft geen keuze hij of zij moet het maar accepteren. Maar ze blijven wel roepen het is in het belang van het kind. Welk belang als een kind niet naar zijn of haar vader wilt om wat er daar allemaal gebeurt.
Ik snap het verhaal maar er zijn ook vaders die gewoon niet goed zijn voor hun kids. Moet je die kinderen dan maar dwingen
4 januari 2016 @ 17:09
Zou graag “vader” in dit bericht vervangen zien door “ouder”.
Groetjes,
Luc
6 januari 2016 @ 09:39
heel juist!! het zijn altijd de vaders die slecht gemaakt worden maar ik ken heel wat moeders die het uitbuiten alleenstaande moeder te zijn! Klagen en zagen dat ze niet rondkomen maar krijgen hopen alimentatie, verhoogd kindergeld, premies op vanalles en nog wat. Behandelen hun kinderen als inkomstenbron en gebruiken de centen voor eigen gelnagels en dergelijke.. Het zijn niet altijd de vaders!! Net zoals je in de rechtbank als vader op voorhand hebt verloren. Het lijkt volkomen normaal te zijn dat een vader van de ene dag op de andere zijn kind maar een weekend om de 14 dagen ziet, omdat de moeder weigert mee te werken aan co ouderschap. In een systeem van co ouderschap valt natuurlijk niet zo veel te rapen! Iemand benadelen omdat hij man is, is pure discriminatie en daar werkt ons fijne gerechtssysteem elke dag aan mee.. In het belang van het kind uiteraard!!
7 januari 2016 @ 20:58
Er zijn ook genoeg moeders die verzaken in de opvoeding…voor de rest heb jij gelijk
12 januari 2016 @ 10:35
Tijger ben het met je eens!! Als verzorgende ouder ben jij de stem van je kind en als je kind signalen afgeeft dat het niet goed gaat dan is nee inderdaad nee en moet je voor je kind opkomen…..inderdaad soms is 1 ouder beter
3 januari 2016 @ 23:46
Zo herkenbaar bah vreselijk. Mijn zoontje zou het geschreven kunnen hebben.
Alleen ben ik een moeder die het zó vreselijk belangrijk vind dat ze tijd met mij maar ook met hun vader doormaken.
4 januari 2016 @ 15:37
“Maar er zijn ook vaders die gewoon niet goed zijn voor hun kids”
..En zulke moeders zijn er ook….
Liever houden we het op “sommige ouders”..
3 januari 2016 @ 23:55
Ik ga hem zo delen. .. liefs zou ik hem uitprinten en door de briefenbus van ex van mijn vriend gooien. Wij maken dat zelf van heel dicht bij en je gaat dat door kapot niet alleen als ouder maar ook als nieuwe paartner. Bij ons heeft BJZ ook hele grote fouten gemaakt … die zouden ze nooit toegeven. Dus wat mij betreft mag ook iedereen bij BJZ zo brief onder de neus krijgen .
Groetjes Livia
7 maart 2016 @ 11:35
Hoi Livia.
ik wil met jou graag in contact komen. Zelfde verhaal ook bij mij.
misschien kunnen wij ons helpen.
annett
4 januari 2016 @ 00:34
Opzich een mooi stuk.
Helaas heb je het als ouder niet altijd onder controle.
Ik zou niet anders willen dan dat mijn kinderen een goede relatie hebben met hun vader.
Maar dat blijkt helaas niet zo te zijn.
Ik zal mijn kinderen er nooit de dupe van laten worden en probeer me er ook zeker buiten te houden maar helaas doet wel pijn als blijkt dat mn kinderen verdriet hebben omdat papa geen of nauwelijks interesse heeft.
Voor een goede omgang zijn toch echt 2 partijen nodig.
Kinderen hebben zo’n sterk loyaliteit gevoel totdat het een keer op raakt.
Soms is dat als moeder verdomde moeilijk.maar ik zal ze nooit ook niet na alles tegen houden om naar m toe te gaan.daarom vind ik dit stuk erg dubbel en kun je er als ouder niet altijd iets aan doen Hoe je ook je best doet om je kinderen er zo min mogelijk er onder te laten lijden
4 januari 2016 @ 08:13
en dat ook financiele adviseurs en makelaars en amks “nieuwe”partners en allerlei hulpinstanties dit daqelijks moeten lezen voordat ze overhaaste en op geld beluste akties nemen waarvan niet alleen de kinderen de dupe zijn
4 januari 2016 @ 20:45
Valt mij op dat de meeste vrouwelijke reacties heel man onvriendelijk zijn. Mijn ex (vrouw) heeft de kinderen bij mij weg gehouden en in het begin gerechtelijk proberen te houden. Na een strijd tussen advocaten is dit haar niet gelukt en is er nu een co ouderschap afgedwongen. Dit heeft veel Stes en geld gekost, maar erger nog, de kinderen hebben hier veel last van gehad. Financieel heeft een man hier trouwens een achterstand, omdat de vrouw automatisch de kinderen onder zich geplaatst krijgt en dus ook de advocaat krijgt vergoed, daar waar ik 250 euro per uur moest betalen. Nu is alles in een rustiger vaarwater, maar zijn de kinderen wel beschadigd geweest. Gaat nu steeds beter, maar nog steeds worden de kinderen door haar als boodschapper gebruikt en tussen bepaalde discussies geplaatst waar ze niet tussen horen te zitten. Dat is mooi verwoord in bovenstaande brief. Misschien als m’n kinderen het begrijpen geef ik deze aan hen. Als ze dan vragen hebben, kan ik ze dit uitleggen zonder er voorbeelden bij te noemen.
Maar een aantal personen inclusief ikzelf geeft een emotionele reactie en zet zich af tegen zijn/haar ex. De strekking van het verhaal is dat we onze kinderen in het middelpunt zetten, daarom zoveel slikken als je kan van je ex en misschien nog wel meer, je aan de afspraken houden en je kind voorop zetten, ook al ben je nog zo boos. Zij krijgen al teveel mee, ook al denk je soms van niet
Groeten
Bas
4 januari 2016 @ 21:44
Jammer genoeg houden vele moeders hier zich niet aan. Kinderen zijn om samen van te houden…geen ruilmiddel of ander zins.
Wanneer je als moeder je kind van de andere ouders op welke manier dan ook weghoud mag je jezelf geen moeder noemen.
4 januari 2016 @ 22:10
Mijn huidige partner zit ook nog steeds in een vechtscheiding. De moeder verzet in deze ook bergen om de kinderen bij hem weg te houden. De 2 oudste meiden zitten midden in de puberteit en zijn zo geïndoctrineerd door de moeder dat ze geloven dat hun vader de meest gevaarlijke man is die er bestaat. De jongste houd gelukkig zo ontiegelijk veel van haar vader dat we voor haar wel een minimale regeling hebben kunnen treffen na vele rechtzaken en 10 duizenden euro’s later. Ik leef, als vrouw en moeder zijnde, met alle mannen mee die in zo’n situatie zitten.
Geen kind kan en mag zonder vader
4 januari 2016 @ 22:33
En de grootouders zijn er mee de dupe van,erg hoe egoisme lijdt tot gebruiken van je eigen kind als wapen…
5 januari 2016 @ 09:18
Een kind heeft recht op beide ouders dat is hoofdzaak. ik ben zelf gescheiden 3 kinderen en dat gaat goed, niet altijd maar in grote lijnen gaat het goed we praten over de kinderen en de problemen waar we tegenaan lopen ik ben opnieuw getrouwd mijn man heeft dus een vechtscheiding 1 kind en een ex die maar plukt, wij moeten vechten om de eindjes aan elkaar te knopen en zij leeft een gemakkelijk leven. Geen zorgen iig maar wel met alles dreigen advocaten op ons dak rechtzaken die nergens op uit komen behalve weer veel geld kosten. Zijn kind wordt materialistisch in de watten gelegd bij haar en wij kunnen dat niet en soms lijkt het alsof hij het fijner daar vind omdat alles kan en hier niet. Maar ik vind het een mooi stuk dat hierboven staat en het kind staat voorop
5 januari 2016 @ 09:24
heel mooi en traantjes erbij. ben ook gescheiden en bij ons is het niet zo. Dat vind ik zo jammer. wou dat het was zoals in de brief maar ja….
6 januari 2016 @ 17:43
Triest dat dit nog gebeurt zegt vaak wel genoeg over de ouders in het verhaal . Mag me handen dicht knijpen heb 4 kids maar zie ze allemaal en ook met hun moeders goed contact mee belang Van je kinderen op 1 zetten dan is het geen probleem
6 januari 2016 @ 17:46
Ik vind het een hele mooie brief en sta hier volledig achter!
Ben zelf alleenstaande moeder en heb met mijn ex nog nooit problemen gehad om wat ook maar!!!
De alimitatie is prima geregeld zonder juristen en zelf neem ik ook verantwoording door zelf ook aan het werk te zijn.
Bij ons staat de opvoeding van onze zoon bovenaan, en we bespreken alles met elkaar.
We laten ook ons vooral niet gek maken door buitenstaanders.
Vaak horen we ook dat vele een voorbeeld aan ons kunnen nemen, en dat is voor ons een groot compliment ;)
7 januari 2016 @ 10:22
Op 20 november 1989 is in New York het Verdrag over de Rechten van het Kind tot stand gekomen.
In dit verdrag staan allemaal afspraken over hoe landen met hun kinderen moeten omgaan.
Daarnaast geeft het Kinderrechtenverdrag aan kinderen, als bijzondere groep van kwetsbare mensen, nog méér of uitgebreide rechten, namelijk ‘Bijzondere bescherming en zorg.
En niemand mag deze rechten en vrijheden afnemen.
Want ook het laten kiezen van kinderen tussen beide ouders is onnatuurlijk en in strijd met de Rechten van en voor het Kind!
Vaak hebben kinderen het gevoel dat ze voor een van hun ouders moeten kiezen: voor mama of voor papa.
Sommige mama’s en papa’s proberen hun kinderen op te stoken tegen de andere.
Ze zeggen er lelijke dingen over.
Ze geven de andere de schuld van de scheiding.
Dit is voor een kind heel moeilijk.
Kiezen tussen je mama en je papa is immers onnatuurlijk want kinderen houden van beide.
Ook als kind heb je recht op een eigen mening en kan je gerust aangeven ( ook bij de kinderrechter in bv een zelf geschreven brief) dat je mama en papa graag beide wil blijven zien, ook als ze gescheiden zijn.
Het kan dat de ruzie tussen je mama en je papa na de scheiding nog voortduurt.
Probeer uit die ruzies te blijven.
Je hoeft niet te kiezen wie gelijk heeft.
Het kan zijn dat de ouder waarbij je bv woont, niet graag heeft dat je de andere ouder nog ziet.
Of wil je zelf nog wel gaan?
Probeer dan uit te leggen dat je wel graag wil blijven gaan, maar dat dit niet wil zeggen dat je de ander liever ziet.
Veel kinderen kunnen na de scheiding zowel hun mama als hun papa nog zien.
Maar helaas voor een heel groot aantal kinderen-( plm- 340000 ) is het zo dat ze een van hun ouders helemaal niet meer zien.
Als je als kind bv. je mama of papa, niet meer ziet, wil dat niet zeggen dat hij/zij je niet meer graag zien.
Het zou bvb kunnen dat ze niet willen dat er bij het bezoek weer veel ruzie tussen komt.
Het kan dat je later terug contact met je papa of mama zal hebben.
Spijtig dat het gebeurt, maar soms is het ook zo dat papa of mama wel af een toe een kaartje of een brief schrijft naar zijn kinderen, maar dat die kinderen hem nooit in handen krijgen, omdat de mama of papa het niet wil geven.
Dat komt dan meestal doordat de ruzie tussen mama en papa nog altijd niet gedaan is.
Als ouders ook na de scheiding erg boos blijven op mekaar, kan het ook gebeuren dat bvb, de mam/papa de kinderen wil komen halen, maar dat ze van mama/papa niet mee mogen.
Het is niet leuk als je dat meemaakt !
Maar helaas gebeurd het nog te vaak !
Ouderschap stopt niet bij een (echt)scheiding..!
Jos Aalders
9 januari 2016 @ 22:14
Jammer dat je voor de rechter als man bij voorbaat al verloren hebt.
15 januari 2016 @ 08:53
Mooie brief , maar ik ben in 1993 valselijk aangegeven voor ontucht / incest met me bloed eigen kind . Toen nog de R voor Kinderbescherming dwong mijn ex mee te werken aan een herstel van de omgangsregeling ,die is er helaas nooit gekomen en dat terwijl ik alles in het belang van mijn kind deed.
Betaalde een flinke som aan kinderalimentatie ,hield mijzelf aan de gemaakte afspraken ,Maar helaas moeders bleef weigeren .In het belang van mijn kind heb ik geen aangifte gedaan van valse aangifte het kon moeders immers twee jaar gevangenisstraf kosten en/of een boete van 25000,00 .Natuurlijk gunde ik haar die twee jaar na alles wat ze mij aangedaan had maar wie zou hiervan de dupe zijn geworden juist het kind.
Het verlies draag ik nog dagelijks ik ga er nu alleen anders mee om ! Nu ruim 23 jaar verder en in de wet en kinderbescherming is er nog steeds niets veranderd .Nog dagelijks lees ik valse beschuldigen aan het adres van één van de ouders nog steeds lees ik veel omgangsonrecht .Zolang wij blind blijven voor deze vraag stukken zullen er nog steeds onschuldige slachtoffers (ouders & kinderen ) zijn
16 januari 2016 @ 13:59
Mooi verhaal maar makkerlijker gezegd dan gedaan. Mijn jongens hebben een vader met een narcistische persoonlijkheidstoornis (bewezen ja). Geloof me daar wil je je kinderen zo min mogelijk bij in de buurt hebben.
17 januari 2016 @ 09:48
Prachtig stuk. Heel herkenbaar. Zelf heb ik hier helaas ook mee te maken. Een moeder die weigert met de kinderen extra schoolwerk te oefenen omdat zij een achterstand hebben ondanks het advies van de docenten. De oefeningen die ik wel met de kids doe blijken niet voldoende te zijn. Hoe frustrerend is dat?
18 januari 2016 @ 05:19
Mijn ex verliet mij na 2 maanden zwangerschap. Een hel van een zwangerschap door gemaakt… Geen berichtje, niks meer. Niet ervan kunnen genieten… Als ik hoog zwanger was heb ik op aanraden van mijn nieuwe partner die sociaal pedagoog is zelf contact met hem gezocht om te vragen of hij contact wilde. Dat wilde hij dan toch. Alle omgang heb ik hem met ons dochtertje gegeven. Vrijwillige basis. Kwamen zelfs overeen. Tot ik in overleg met mijn ex als zij 8 maanden oud was terug internationaal begon te rijden met de vrachtwagen. Hij was werkloos. Zou haar zelf opvangen van maandag tot donderdagavond. Dan zou ik of mijn partner als ik het niet haalde haar ophalen voor de weekenden bij ons te verblijven. Na een half jaar kom ik er via een deurwaardersbrief achter dat ze al een half jaar bij een onthaalmoeder zit,hiermee staaft hij dat ze op regelmatige basis bij “hem” was. Door de rechtbank in Tongeren (belgie) werd ze hier door aan en toegewezen. Ik reed intussen al niet meer met de vrachtwagen omwille van deze stress, niet meer in staat om met zoutzuur te rijden. Intussen heeft hij al 3 zaken aangespannen en hij wint alles als belg. Ik ben nederlandse. Ze heeft haar hoofdverblijfplaats bij hem, gaat daar naar school. Heb zelfs haar eerste schooldag nooit mee gemaakt als mamma. Hij woont op een uur rijden van bij mij. Na 2 maanden daar naar school te gaan en zelfs het kindergeld oogeeist te hebben komt hij haar plotseling niet meer ophalen. Geen bericht. Niks meer. 17 januari. Haar verjaardag, 3 jaar geworden, niks gehoord. Nu is ze al maanden onafgebroken bij mij. Hij trekt het kindergeld. Om te janken gewoon die vent! Doordat mijn ex ons een mes in de rug stak door rechtszaak na rechtszaak te beginnen heeft het ook mijn relatie gekost. Hij adviseerde het contact met de “echte” vader als sociaal pedagoog. Dit heeft mij doordat mijn ex rechtszaken begon anderhalf jaar lang mijn dochtertje moeten doen missen, zag haar amper. Dat heeft altijd tussen ons in gestaan al heeft hij advies gegeven uit de beste bedoelingen… Nu vecht ik in hoger beroep dat ze terug aan mij wordt toegewezen, hij kijkt er tenslotte niet naar om, net zoals tijdens mijn zwangerschap. Uitgesteld tot maart. Hoop dat er gerechtigheid komt…
Mooie brief… doet me huilen… wou voor mijn dochtertje dat alles anders was gegaan…
Greetje
7 maart 2016 @ 11:32
Ik zou het zo mijn kinderen van harte gunnen.
Maar vader gunt het de kinderen niet om bij mij gelukkig te mogen zijn.
wij hadden co ouderschap probeerd. Maar onze kinderen hebben PDD NOS. Dan is dat niet haalbaar. En van een dag op de andere wil vader de kinderen niet meer opzoeken. Die laffard durft het niet aan de kinderen zelf zeggen. Hun moesten het van mij horen. Dit was voor een jaar geleden. Het vierde keer binnen drie jaren.
Vader is nu zo ver gegaan dat zijn moeder cadeaus aan de kinderen na BJZ stuurt. Omdat vader het alleen onder toezicht wil hebben.
Ik weet dat niet alle vaders zo zijn. Het kunnen ook moeders zo zijn.
Maar de wet is niet in belang van de kinderen. Dat maakt mij verdrietig. Het liefst zoude ik die brief ook na mijn ex sturen en zeggen dat ik het ook onze kinderen gun.
Maar in zijn belefenis begrijpt hij niet dat hij in zijn ego handelt.