Het onderwerp, ‘de nieuwe vriend van mama’, ik had er wel mijn ideeën over hoe dat zou gaan als het ooit zo ver zou komen.
Zo’n nieuwe liefde zou lang moeten wachten tot hij in het leven van mijn kinderen toegelaten zou worden. Eerst maar eens kijken of het wel echt is. Hoe anders mocht het gaan.
Vorig jaar ontmoette ik hem voor de eerste keer, tijdens een Twitterfeestje. We hadden al langer contact via Twitter en eigenlijk spraken we niet echt die avond. Achteraf wel jammer dus maar eens afspreken om een hapje te gaan eten samen. Leuke gezellige avond, niet uitgekletst raken. Ondertussen was ik druk aan het daten. Nee, met hem was gewoon vriendschap, niets meer, totaal mijn type niet.
In de maanden die volgden werd het digitale contact steeds intenser, de vriendschap groeide . In oktober zouden we gaan eten met twee wederzijdse vriendinnen. Helaas zeiden beide dames af en zaten we daar met zijn tweetjes. Weer een geweldige avond. De vriendschap werd verdiept. Ondertussen gingen we op het pad van de liefde ieder ons eigen gang. Heerlijk zo’n vriendschap, dat we echt elkaars type niet waren hadden we immers vastgesteld.
We zagen elkaar begin december, wat een borreltje werd samen met mijn zus, werd een hele fijne avond. Tweede kerstdag werd samen gevierd. Het volgende twitterfeestje kwam en eigenlijk weken we maar weinig van elkaars zijde. Er volgde nog een lunch die bijna twaalf uur duurde.
Het was in februari dat mijn kinderen nieuwsgierig werden. Wie is die man dan waar mama steeds mee afspreekt? “Ben je echt niet verliefd op hem?” vroeg mijn zoon. Nee nee, gewoon vriendschap, niets meer. “Mogen wij hem niet eens ontmoeten mama? We zijn wel benieuwd wie hij is.”
[tweet_box design=”box_12_at” pic_url=”https://miesmagazine.com/wp-content/uploads/5nQqK696.jpg” author=”Evelien”]”Mogen wij hem niet eens ontmoeten mama? We zijn wel benieuwd wie hij is.”[/tweet_box]
Eind februari gingen de ogen eindelijk open en begin maart was er geen ontkennen meer aan. Opeens hadden mijn kinderen een verliefde giechelende moeder. Ik ben iemand die eerlijkheid echt heel hoog heeft zitten (nee, niet over Sinterklaas beginnen nu), dus ja ik heb vrij snel tegen mijn kinderen verteld dat ik toch wel verliefd was geworden.
Later die week, in overleg met de nieuwe liefde, heb ik tegen de kinderen verteld dat zij de regie kregen. Wanneer zij hem wilden ontmoeten zou dat gebeuren, niet eerder. Dat dat zo snel zou komen, had ik toch niet helemaal aan zien komen. “Ja, mama, we hebben toch al gezegd dat we benieuwd zijn.” was het een paar weken later.
Alle dingen die ik ooit had bedacht. Het ‘buiten schot houden van de kinderen’ zoals ik dat noemde, dat kon helemaal niet. Kinderen hebben er recht op, om in hun eigen kader, de waarheid te weten. Om binnen die waarheid hun eigen keuzes te mogen maken en serieus genomen te worden in hun wensen. Wat een geluk heb ik met een lief die daar hetzelfde in staat. Die hun plek in mijn leven zo weergaloos mooi respecteert.
[tweet_box design=”box_12_at” pic_url=”https://miesmagazine.com/wp-content/uploads/5nQqK696.jpg” author=”Evelien”]”Jij bent alleen maar belangrijk omdat je mama gelukkig maakt.” zei hij tegen mijn vriend.[/tweet_box]
Er werd een datum geprikt voor een dagje weg met z’n vieren. Blijdorp werd het. Ja, ik was nerveus. Ja, ik heb me vooraf werkelijk afgevraagd wat ik ze aandeed, straks gaat het mis en dan breken hun harten misschien wel. Ook hier bleek de werkelijkheid zoveel eenvoudiger dan ik ooit bij elkaar had kunnen piekeren. Mijn zoon had een haarscherpe observatie tijdens dat dagje dierentuin: “Jij bent alleen maar belangrijk omdat je mama gelukkig maakt.” zei hij tegen mijn vriend. Bam, dat zevenjarige mannetje wat in één zin de angel uit het hele verhaal haalt. Want ja, zij hoeven helemaal niets. Ze wilden weten wie hij is, dat weten ze nu. Hij is nu een deel van mijn leven en zij weten wie hij is. Klaar. Missie geslaagd.
Of ze hem in hun hart gesloten hebben? Echt wel! De uitbundige “Tot de volgende keer!” sprak boekdelen. Het is bijzonder om mee te mogen maken. Drie harten waarin ik een belangrijke plek heb, die openstaan om elkaar toe te laten. Met kleine stapjes waarin de kinderen regie zullen blijven houden.
