Ze vraagt: ‘ Waarom blijf je zo lang bij iemand die je aanvalt?’.
En ik heb geen antwoord.
Omdat ik van hem hield.
Omdat ik eerst geloofde dat hij het niet zo bedoelde en daarna dat ik het verdiende.
Omdat het een gewoonte werd.
Omdat het mijn wereld werd.
En misschien ook omdat ik niet wist hoe ik het kon stoppen.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had het nooit zo lang geduurd.
Valt hij of zij je aan? Is je partner agressief?
Ga in je eentje naar een arts (in het beste geval je huisarts).
Toon de blauwe plekken, de kneuzingen, aan de binnen- en aan de buitenkant. Je kan je huisarts vertrouwen. Iedere keer opnieuw.
Wil je je relatie nog een kans geven? Dat snap ik. Dat kan dan nog. Je partner hoeft niet te weten dat jij bij een arts geweest bent. En een arts hoeft je partner niet op de hoogte te brengen.
Relatietherapie, leren werken met time-out periodes, … dat kan je allemaal proberen om je relatie te redden.
Maar in het geval dat al je pogingen om je relatie te redden, falen, is de huisarts op de hoogte brengen, hetgeen je kan redden.
Heb je dit gedaan? Goed van je!
Houdt het geweld niet op?
Dan is stap 2 de politie.
Maar geloof me, het is doodnormaal dat het even duurt voor je die stap durft te nemen.
