Ja ja ja, wat weerstand oproept spiegelt iets. Ik weet het. Toch heb ik daar even lak aan. Ik heb weerstand en wel tegen een woord. Een begrip eigenlijk meer.
Ik val namelijk tegenwoordig in een categorie. Nu ben ik al niet zo goed met hokjes, maar van deze krijg ik zó giga de bibbers. Het hokje van de ‘alleenstaande moeder’.
Sinds mijn scheiding ben ik dat, een alleenstaande moeder van twee kinderen. Ik schrijf er over, maar die term krijg ik echt amper over mijn lippen. Ik heb me toegestaan om de iets mildere Engelse variant te gebruiken, single mama.
Mijn liefde voor taal maakt dat ik woorden voel. Tijd om te voelen waar de schoen wringt. Alleenstaande moeder….. Het impliceert dat er een begrip is wat er tegenover staat, de samenstaande moeder?!
Ja, ik heb een éénoudergezin, maar alleen? Ik kan op veel momenten misschien wel meer terugvallen op de vader van mijn kinderen dan menig getrouwde vrouw. Dus wat is alleen? Hoe alleen ben je als je vriendinnen hebt die voor je klaar staan? Hoe alleen ben je als je nog de rijkdom hebt van ouders waar je op terug kan vallen? Misschien wel minder alleen dan samenstaande ouders die die achtervang niet meer rijk zijn.
De samenstaande moeder met een partner die nooit thuis is. Die al vertrokken is naar de zaak voordat de kinderen wakker zijn en aan het opgewarmde bordje eten schuift als die knorrende koters al lang zijn vertrokken naar dromenland. Ik zie ze, ik ken ze. Eenzaam, maar niet alleen.
Ik hou van mijn alleenstatus. Het zelf bepalen van het ritme van de dag. De onverdeelde aandacht voor mijn kinderen. En ja, ook de tijd die ik zonder ze heb. Ik heb namelijk nog iets wat samenstaande moeders niet hebben, vrije tijd! Mijn kinderen gaan naar papa en dan kan ik oeverloos uitslapen en ongegeneerd genieten van mij.
Ik wil graag pleiten voor gelijke hokjes voor de samenstaande ouders. Die hebben het ook niet makkelijk. Of zullen we alle hokjes de deur uit gooien en allemaal simpelweg ouders zijn?
Voel jij je een ‘alleenstaande’ ouder? Of ervaar je dat ook heel anders? Laat het ons weten! Reageer hieronder of bezoek onze Facebook Pagina.
17 juni 2016 @ 23:20
Hoi Evelien,
Vrees dat in tot de categorie papa’s hoor die ’s ochtends voor dag en dauw op pad gaat en ’s avonds de hond in de pot vindt!
Gezien het feit dat ik circa een uur naar mijn werk onderweg ben en liefst met 130km/u buiten de spits op weg ben, maakt dat ik ruim voordat de wekker gaat van mijn twee lieve kinderen de deur uit ga.
In welke categorie val ik dan?
Categorie alleengaande vader of dekt dat de lading onvoldoende?