Liefde op het eerste gezicht!

Woensdagavond kreeg ik er een zusje bij. Na negen maanden lang bang wakker te hebben gelegen in mijn bed, omdat ik dacht dat het iets zou uitmaken dat we niet dezelfde moeder hebben. Angsten die door m’n hoofd gingen omdat het me een raar gevoel gaf dat ik de liefde van mijn papa met (nog) een ander kindje moest delen.

Woensdagmiddag kreeg ik bericht van papa dat het begonnen was en om vijf uur belde hij me om te vertellen dat ik voor de derde keer ‘grote’ zus was geworden.

Die zelfde avond nog kreeg ik mijn kleine (half)zusje in mijn armen gelegd. Waterige oogjes omdat ik op slag verliefd werd op haar. Haar kleine handjes die mijn duim vasthielden, haar spartelende voetjes die haar dekentje van haar afschudden, de manier waarop ze schrikt in haar slaap net als ik dat doe, maar vooral hoe ze haar ogen open deed, ze mij zag, en er een lach op haar kleine gezichtje verscheen. Ook al heeft ze nog geen flauw idee wie ik eigenlijk ben.

Ik ben 2016 ingestapt met het voornemen om me meer voor dingen open te stellen. Het heeft geen zin om bang te zijn voor dingen die er nog niet zijn, ook al is die angst soms onvermijdelijk. Ik heb geleerd dat je dingen pas helemaal begrijpt als ze je écht overkomen. Ik ben inderdaad voor de 3^de keer grote zus geworden! Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat ze één van de gelukkigste personen op aarde wordt, net zoals ik dat voor heb voor mijn andere zusje en broertje. Ik zal haar helpen opstaan wanneer ze haar eerste stapjes zet, d’r troosten als ze verdrietig is, naar haar luisteren als ze ergens mee zit, met haar lachen om de kleinste dingetjes, maar boven alles zal ik vooral haar grote zus zijn.

We weten nog niet wat de toekomst voor haar, voor mij of voor wie dan ook zal brengen, maar dat maakt niet uit. Het gaat om nu, dit moment, het moment dat ik voor de derde keer grote zus werd.

Liefs,
je grote zus,

Lot.