Ik als trotse man, nu als gescheiden man. Ik zie het niet als een overwinning maar meer als een falen. Ondanks dat ik diegene ben die de scheiding ingeluid heeft, diegene die niet gelukkig was in zijn huwelijk en daarom maar voor een makkelijke uitweg heeft gekozen. Ik durf je te vertellen dat er niks makkelijks aan was.
Al een lange tijd zat het niet goed en heb dat ook regelmatig aangegeven, maar meer gekeken naar waarom zij niet meer haar best deed, want ik deed al zoveel water bij de wijn. Dat zij maar meer ging veranderen naar wat ik wilde wat ideaal was in ons huwelijk. Zij kon het niet opbrengen om te veranderen en als er iets veranderde, meestal nadat ik aangaf dat ik wilde scheiden, was dat voor korte duur. Het besef dat we niet voor elkaar bestemd waren werd me steeds duidelijker, en nu dan? O ja, we hebben wel twee prachtige zonen waar ik niet zonder kan en altijd heb gedacht alles voor hun. Dus nam ik alles voor lief, heel het samen zijn. Alles om onze jongens niet het slachtoffer te laten worden van gescheiden ouders. Omdat ik van ze hou!
Alles om onze jongens niet het slachtoffer te laten worden van gescheiden ouders
Na zes jaar in een schijnhuwelijk geleefd te hebben besefte ik me dat ik een chagrijnige negatieveling was, niks was nog goed en ik probeerde elke keer maar te vluchten. Of ik was van huis of ik zat alleen nog maar achter de computer. Mijn jongens waar ik dus zielsveel van hou, hadden vrij weinig aan mij. Ze gaven dat ook aan, papa je doet nooit meer wat met ons of papa je bent altijd weg. Toen besefte ik me dat dat niet zo door kon gaan en besloot ik dus in het diepe te springen. Ik wilde scheiden! Met die woorden gaf ik dat nog eens aan, nog één keer maar meteen ook de laatste keer dat ik dat nog wilde aangeven. Als je dan als vraag krijgt: waarom? …dan wil je met zoveel dingen antwoorden. Er gaan zoveel redenen door je hoofd maar het enige wat ik er op dat moment uit kreeg was dat ik ongelukkig was.
Haar antwoord was voor mij voldoende om niet nog te gaan twijfelen aan de beslissing die ik nu gemaakt had. Maar ik niet, zei ze, alsof mijn geluk er niet toe deed. Natuurlijk wilde ze weer van alles doen om het maar te laten slagen, om mij maar niet te verliezen. Jammer genoeg was ze mij al lang kwijt geraakt. Vanaf dat moment weet je dat heel je leven op zijn kop gaat staan. Je springt in een groot diep zwart gat en je weet niet hoe je terecht komt. Hopend op iets beters dan wat je de afgelopen jaren hebt meegemaakt. Alles is mogelijk, je weet het niet.
Nu ben ik gescheiden en heb in de tussentijd weer een leven opgebouwd. Ik heb nu weer alle tijd voor mijn jongens en ben vooral een papa voor hun. Ik heb nu een prachtige en lieve vriendin en voel me geliefd bij haar. Iets wat ik al heel lang heb moeten missen. Vergis je niet, ik heb me tussen het begin van de scheiding en nu ook heel erg rot en down gevoeld. Maar ik weet nu dat het leven te kort is om ongelukkig te blijven.
